Tajemnica św. Józefa

To pierwszy z czterech fragmentów książki "Tajemnica św. Józefa". Temat: ojcostwo i autorytet.

W czasach takich jak nasze, kiedy wiele zamieszania bierze się z mylenia autorytetu z władzą. św. Józef nieustannie przypomina chrześcijaninowi, że autorytet jest służbą powierzoną przez Boga. Św. Józef bardziej niż ktokolwiek inny pełnił tę służbę jako ubogi, wierny i cichy sługa. „Przesławny potomek Dawida”, „Światło Patriarchów", jak tytułują go litanie, Józef jest także sługą, a „sługa nie jest większy od swego pana” (J 13, 16 i 15, 20; zob. Mt 10, 24; Łk 6, 40), który „ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi” (Flp 2, 7).

Nadprzyrodzone ojcostwo Józefa kryje w sobie tajemnicę autorytetu. Jak mówi św. Paweł, wszelki autorytet pochodzi od Ojca (zob. Ef 3, 15), w Józefie zaś zostaje nam dane ojcostwo Boga Ojca w sposób bardzo ubogi, a zarazem bardzo absolutny. Jest to jeden z zasadniczych aspektów tajemnicy Józefa. Oczywiście, jego więź z Maryją jest jeszcze ważniejsza i stanowi fundament, jednakże Józef wciąż pozostaje autorytetem i w tym znaczeniu jest prawdziwie ostatnim z patriarchów.

Autorytet ojca

Trzej pierwsi patriarchowie, Abraham, Izaak i Jakub, reprezentują pierwsze przymierze, będące przymierzem z ojcami. Jest to całkiem zrozumiałe, ponieważ w Trójcy Przenajświętszej to Ojciec jest źródłem wszelkiej miłości. Ponieważ jednak w pierwszym przymierzu nic nie jest doskonałe, to potrójne przymierze z ojcami zostaje uzupełnione przymierzem z Mojżeszem; pozostaje ono zakorzenione w ojcach, ale to Mojżesz jest prawodawcą. Wreszcie lud Izraela dopomina się o trzeci rodzaj przymierza − z królami. Ludziom bardzo trudno jest zrozumieć, na czym polega autorytet ojcowski, widać też, że w dzisiejszym świecie stał się on jednym z głównych celów szatańskich ataków: nie mogąc znieść ojcowskiego autorytetu, szatan chce go zniszczyć, zabijając serce ojca. Wiemy, jakie miejsce w psychoanalizie freudowskiej zajmuje „zabójstwo ojca”... A kiedy już uda się zabić ojca, można zabić matkę, gdyż jest ona chroniona tylko przez ojca; pozbawiona jego ochrony, już nie może być matką.

Bóg więc chciał, żeby jedynym autorytetem dla jego ludu było autorytet ojcowski; jednak lud Izraela dał się uwieść faraonowi i Egiptowi (symbolicznie reprezentującemu dobrobyt i skuteczność). Okazało się więc konieczne na nowo uświadomić Izraelowi, za pomocą Prawa, jakie jest jego prawdziwe powołanie: „Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! [...] Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył” (Wj 20, 3.5). „Będziesz więc miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił” (Pwt 6, 5). „Będziesz miłował bliźniego jak siebie samego” (Kpł 19, 18). Z powodu zatwardziałości serca lud Izraela zapominał o tym, że miłość łącząca synów z Ojcem powinna wystarczyć... Wtedy Bóg, niestrudzony (zob. Jr 7, 13.25; 11, 7; 25, 3-4; 26, 5; 29, 19; 32, 33; 35, 14-15; 44, 4), „wysłał [Mojżesza] jako wodza i wybawcę” (Dz 7, 35; zob. 1 Sm 12, 6), aby dać Izraelowi Prawo, którego pierwszym wymaganiem jest oddawanie czci jedynemu Bogu – adoracja Ojca.