Pachnąca jaśminem

Ks. Gjergji-Gashi nie rozstaje się z relikwiami Matki Teresy

– Byłam wtedy na początku mojej drogi zakonnej. Czułam się zagubiona w nowym otoczeniu. Myślałam o tym, co to będzie, czy podołam. Wydawało mi się wtedy, że Matka wie, co przeżywam. Że zna mnie od środka. I że wszystko będzie dobrze – wspomina Polka w sari.

W domu, którego jest przełożoną, mieszka 9 sióstr i 50 kobiet – starych, chorych, ale też młodych, poranionych na wszelkie sposoby. Ermelinda Corri jest tu kucharką. – Poznałam siostry 16 lat temu w szpitalu. Byłam tam, bo miałam problemy z nerkami i lekarze mówili, że muszę usunąć ciążę.
 

Budowa katedry pw. Matki Teresy w stolicy Kosowa Prisztinie

Siostry mnie pocieszały. Mówiły, że wszystko jest w ręku Boga. Do aborcji nie doszło – mówi Ermelinda. Jej mąż Gjergji jest u sióstr kierowcą. Praca daje mu nie tylko pieniądze, ale także wsparcie, gdy nawiedzają go depresje. Do sióstr przychodzą też dzieci Ermelindy i Gjergjiego: śliczna 18-letnia Imelda i 15-letni Mario – ten, który został ocalony przed aborcją. Przystojniak z niego, komponuje i wykonuje utwory w stylu rap.

Erwina Saliu miała 12 lat, gdy na jej oczach ojciec zakłuł nożem matkę. Potem zagłodził się na śmierć w więziennym szpitalu. Erwina wpadła w anoreksję. – Gdy trafiłam do sióstr, miałam 17 lat i ważyłam 15 kg – mówi dziewczyna. U sióstr znalazła pokój. Poprosiła o chrzest, bo była muzułmanką. – Gdy mam problem, idę do kaplicy, żeby podzielić się nim z Jezusem. On mnie rozumie. A Matka Teresa była świętą. Gdyby nie jej przykład, nie byłoby sióstr, i umarłabym gdzieś na ulicy – dodaje Erwina.