Były ambasador RP w Rumunii podsumowuje wizytę papieża Franciszka w tym kraju.
„Idźcie, głoście Ewangelię, a jeśli to będzie konieczne, także słowami”. Te słowa św. Franciszka przypomniał papież w Jassach. Można je odnieść do niego samego. Rumuńscy komentatorzy zgodnie zauważali, że głosi on Ewangelię całym sobą. Jego prostota, pokora i miłość wobec każdego spotkanego człowieka wzbudziły olbrzymią sympatię w społeczeństwie rumuńskim, które przez trzy dni żyło wizytą papieża.
Podobnie jak podczas wizyty Jana Pawła II dwadzieścia lat wcześniej, prawosławni witali Franciszka z takim samym przejęciem, jak katolicy. On zaś okazywał im wielki szacunek. Niby nic się nie stało, ale powstało powszechnie odczuwane wrażenie, że chrześcijanie zrobili praktyczny krok w kierunku jedności.
Głównym orędziem papieża było wezwanie wszystkich do poszukiwania zgody, pojednania i aktywnej współodpowiedzialności za przyszłość społeczeństwa. A także drogi miłości od jednego do drugiego człowieka, niezależnie od tego, co ich różni. Bez tego będzie koniec świata – ostrzegał Franciszek słowami pewnego rumuńskiego mnicha.
Franciszek pojechał do Siedmiogrodu, by spotkać się najpierw z katolikami węgierskimi a potem z rumuńskimi grekokatolikami. Jan Paweł II nie mógł tego zrobić. W 1999 roku nie chciał tego przede wszystkim Kościół prawosławny, który starał się nadać wizycie charakter tylko ekumeniczny, by nie dawać wsparcia katolikom, traktowanym niechętnie. W odpowiedzi siedmiogrodzcy katolicy węgierscy odmówili przyjazdu na spotkanie z papieżem do Bukaresztu.
Dziś nie było żadnego problemu ze zorganizowaniem duszpasterskiej części wizyty. A na sam koniec papież odwiedził małą parafię na przedmieściach Blaju, zamieszkałą w większości przez ludność cygańską. Coś takiego dwadzieścia lat temu byłoby też trudne. To wszystko pokazuje pozytywną ewolucję Rumunii, w której wiele lęków i wzajemnych niechęci bardzo osłabło.
Mocnym akcentem tej papieskiej pielgrzymki była beatyfikacja siedmiu biskupów greckokatolickich zamęczonych w komunistycznych więzieniach. Był to głęboki duchowy akt rozliczenia tego fragmentu dramatycznej rumuńskiej historii XX wieku, na który wielu Rumunów od dawna czekało.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Nad sprawami duchowymi nie mamy pełnej kontroli i należy być ostrożnym.
Synodalność to sposób bycia i działania, promujący udział wszystkich we wspólnej misji edukacyjnej.
Droga naprzód zawsze jest szansą, w złych i dobrych czasach.
Symbole tego spotkania – krzyż i ikona Maryi – zostaną przekazane koreańskiej młodzieży.
Wraz z zakorzenianiem się praktyki synodalności w Kościele w Polsce - nadziei będzie przybywać.