Kard. Ruini o Janie Pawle II: Dar dla Rzymu i całego świata

13 maja tego roku, w uroczystość Matki Bożej Fatimskiej, w bazylice laterańskiej Ojciec Święty Benedykt XVI na zakończenie swego pierwszego przemówienia do duchowieństwa Rzymu ogłosił, że udzielił dyspensy - uchylił wymóg 5-letniego okresu oczekiwania po śmierci sługi Bożego Jana Pawła II (Karola Wojtyły). Dlatego proces beatyfikacji i kanonizacji mógł się rozpocząć natychmiast. Mijało 41 dni od śmierci Jana Pawła II i przypadała 24. rocznica zamachu na Niego na placu Świętego Piotra 13 maja 1981 r.

W przekonaniu, że podzielam uczucia wszystkich tu zebranych, pragnę ponownie wyrazić gorącą wdzięczność dla Ojca Świętego Benedykta XVI - wdzięczność diecezji Rzymu, archidiecezji krakowskiej oraz całego świata - za tę decyzję, która była odpowiedzią na wniosek wielkiej liczby księży kardynałów, wyrazicieli zgodnej i żarliwej prośby, zanoszonej przez lud Boży w niezapomnianych dniach śmierci i pogrzebu Jana Pawła II.

Cokolwiek mógłbym teraz dodać, jak zawsze na zakończenie sesji inauguracyjnej postępowania diecezjalnego w sprawie życia, heroiczności cnót i sławy świętości sługi Bożego, ażeby przedstawić postać Jana Pawła II i uzasadnić otwarcie Jego procesu beatyfikacji i kanonizacji, wydaje się zbyteczne, gdyż tak wielka i powszechna jest wiedza o Nim oraz tak głębokie i powszechne jest przekonanie o Jego świętości.

To, co powiem, wypływa jednak z mego serca i ufam, że spotka się z gorącą wzajemnością w sercu każdego z was.

Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku jako syn Karola Wojtyły i Emilii z Kaczorowskich, którzy byli głęboko wierzącymi katolikami. Został ochrzczony 20 czerwca tego samego roku w kościele parafialnym w Wadowicach. Polska właśnie odzyskała swoją jedność i niepodległość. Zaledwie dwa miesiące później, w dniach 16 i 17 sierpnia, potrafiła obronić ją zwycięsko dla siebie i dla Europy, odpierając najazd Armii Czerwonej w bitwie zwanej Cudem nad Wisłą. Przytaczam to wydarzenie, które pozwoliło Karolowi jako dziecku i młodzieńcowi wzrastać i wychowywać się w kontekście społecznym i kulturowym naznaczonym przez katolicyzm, ponieważ słyszałem osobiście, jak Jan Paweł II przy różnorodnych okazjach przypominał z głęboką wdzięcznością Cud nad Wisłą.