Kalwaria Zebrzydowska: Samotne wędrówki po Dróżkach

Płaczący obraz
Obraz Matki Bożej jest dziełem nieznanego malarza ze szkoły włoskiej. Namalowany farbą olejną na płótnie o wymiarach 74x90. Specjaliści orzekli, że jest to kopia obrazu Matki Bożej Myślenickiej. Ten czczony w Kalwarii, obecny jest w Polsce od roku 1596. Należał najpierw do proboszcza z Marcyporęby, a w roku 1639 znalazł się w posiadaniu Stanisława Paszkowskiego, właściciela wsi Kopytówka, oddalonej 12 km od Kalwarii.

Z przekazów kronikarzy dowiadujemy się, że: "w piątek dnia 3 maja 1641 obraz zapłakał krwawymi łzami. Przywołany natychmiast ksiądz pleban miejscowy z Marcyporęby wraz ze swym wikarym, uznając w tym rękę Bożą nalegali usilnie na pana Paszkowskiego, by obraz ten oddał do kościoła, gdyż nie godzi się w domu prywatnym przetrzymywać obrazu, w którym Pan Bóg swe dziwne i cudowne znaki okazuje".

Paszkowski osobiście przywiózł obraz Matki Bożej do Kalwarii następnego dnia, od pojawienia się krwawych łez. Zapis kronikarza: "Zdumionym Ojcom oświadczył, że stanowczo pragnie, by ten obraz nie gdzie indziej, ale w Kalwarii pozostał".
Początkowo obraz przechowywany był w zakrystii, jednak ze względu na rosnącą sławę jego cudownej mocy wybudowano dla niego w latach 1658-67 specjalną kaplicę, którą ufundował Michał Zebrzydowski.

Wkrótce Kalwaria Zebrzydowska stała się ważnym ośrodkiem kultu Matki Bożej, obok istniejącego dotychczas kultu pasyjnego. 15 sierpnia 1887 roku biskup krakowski Albin Dunajewski dokonał koronacji obrazu. Spowodowało to wzrost liczby pielgrzymów. Cuda zdarzają się tutaj do dzisiaj.

Miejsce cudów i wdzięczności
Brat zakrystianin pokazuje wpisy świadczące o cudownych uzdrowieniach, wysłuchanych prośbach, doznanych łaskach. Dość gruba księga. Odręczne notatki - najczęściej tych, którzy otrzymali łaski, lub ich bliskich - obejmują zaledwie lata 1965-2002.

Uzdrowienia z nieuleczalnych chorób, powroty do zdrowia po tragicznych wypadkach, wysłuchane modlitwy o nawrócenie kogoś bliskiego, o wyrwanie się z nałogu pijaństwa, narkomanii. Ostatni odręczny wpis pochodzi z roku 2001 i dotyczy podziękowania za uzdrowienie z nieuleczalnej, przewlekłej choroby. Ile cudownych nawróceń nie zostało wpisanych?

Ojciec Mikołaj Rudyk od wielu lat związany z sanktuarium kalwaryjskim uważa, że cudów duchowych jest najwięcej, i nikt nie jest w stanie ich zliczyć. Wiadomo, że tam gdzie cud i łaska, tam jest i wdzięczność tych, którzy modlili się i zostawali wysłuchani. W kalwaryjskim sanktuarium - tak jak i w wielu innych - liczne wota zdobią ściany kaplicy Matki Bożej Kalwaryjskiej.

Tuż przy cudownym obrazie, po jego lewej stronie, na wysokości twarzy Matki Bożej, jest umieszczona papieska złota róża. Każdy pielgrzym może ją zobaczyć. Ojciec Święty ofiarował ją Matce Bożej w czasie III pielgrzymki do Polski, 10 czerwca 1987 r., "jako wyraz wdzięczności za to, czym była i nie przestaje być w moim życiu".

Są i inne bardzo cenne i niezwykłe wota. Na sukience przesłaniającej obraz Matki Bożej umieszczony jest pierścień kardynała Mariana Jaworskiego, metropolity Lwowa. On także, 8 lutego bieżącego roku, ofiarował swój krzyż kardynalski jako wotum wdzięczności Matce Bożej za otrzymane tutaj łaski.

Kalwaryjskie Dróżki
Opuszczając Bazylikę kierujemy się na plac rajski, na którym teraz pełno dzieci w komunijnych strojach. Dalej - z placu rajskiego na plac odpustowy, a potem na szlak Dróżek Matki Bożej i Dróżek Pana Jezusa, które właśnie w tym miejscu mają swój początek.

Kto chce poznać klimat kalwaryjskiego sanktuarium, musi się wybrać na Dróżki. Są one nierozerwalnie związane z kultem Matki Bożej czczonej w cudownym obrazie. O tym zdają się wiedzieć nawet członkowie Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO, którzy 1 grudnia 1999 r. na posiedzeniu w Marakeszu wciągnęli Kalwarię Zebrzydowską (zabytkowy zespół architektoniczno-pielgrzymkowy: bazylika, klasztor Ojców Bernardynów i Dróżki) na listę światowego dziedzictwa. Kalwaria Zebrzydowska jest na tej liście jako jedyna, choć w Europie tego rodzaju Kalwarii jest ponad tysiąc.

Wierni obchodzą kaplice stanowiące miejsce rozważania tajemnic związanych z życiem Pana Jezusa i Matki Bożej. Dróżki Pana Jezusa - 28 stacji (Droga Pojmania i Droga Krzyżowa) zaczynają się od placu rajskiego, i prowadzą do stacji: Wieczernik, Pojmanie, do Kajfasza, Annasza, Piłata, gdzie rozpoczyna się Droga Krzyżowa.