Konferencja Episkopatu Polski

"Jak z ustanowienia Pańskiego święty Piotr i reszta Apostołów stanowią jedno Kolegium apostolskie, w podobny sposób Biskup Rzymski, następca Piotra, i biskupi, następcy Apostołów, pozostają we wzajemnej łączności" (LG 22). Biskupi, złączeni ze sobą nawzajem i z Biskupem Rzymskim węzłem jedności wiary, miłości i pokoju, zbierają się od czasów starożytnych dla wspólnego rozstrzygania ważniejszych spraw, zaś ich decyzje oparte na zdaniu wielu uczestników wskazują na kolegialny charakter i naturę episkopatu (por. LG 23).

Począwszy od XIX wieku, biskupi zbierali się w określonych terminach, by przez wymianę doświadczeń i opinii koordynować pracę pasterską dla dobra Kościoła (por. CD 37). Biskupi polscy skupiali się od wieków wokół arcybiskupów gnieźnieńskich, od 1416 r. prymasów Polski, i zwoływanych przez nich synodów prowincjalnych. Po Soborze Watykańskim II dotychczasowe wspólne działania biskupów przybrały prawną formę Konferencji Episkopatu Polski.

Spis treści:

Zadania i struktura

Art. 1

Konferencja Episkopatu Polski jest stałą instytucją, którą stanowią biskupi z terenu Rzeczypospolitej Polskiej wypełniający wspólnie pasterskie zadania w stosunku do wiernych jej terytorium dla pomnażania dobra udzielanego ludziom przez Kościół, zwłaszcza przez formy apostolatu odpowiednio dostosowane do okoliczności czasu i miejsca, zgodnie z zasadami prawa.

Art. 2

Konferencja Episkopatu Polski przede wszystkim:

• troszczy się o pielęgnowanie wśród biskupów braterskiej miłości i jedności działania dla większej chwały Bożej i dobra Kościoła;
• wspomaga poszczególnych biskupów Konferencji w ich misji duszpasterskiej;
• wypełnia zadania według kompetencji zleconych jej przez prawo, zwłaszcza w Kodeksie Prawa Kanonicznego;
• utrzymuje stałą łączność ze Stolicą Apostolską;
• utrzymuje kontakty z innymi Konferencjami Biskupów;
• studiuje problemy duszpasterskie celem znalezienia najstosowniejszych metod ewangelizacji w warunkach pracy Kościoła w Polsce z uwzględnieniem wymiaru ekumenicznego;
• troszczy się o życie religijne i moralne katolików w kraju oraz duchową opiekę nad Polonią zagraniczną, w porozumieniu z miejscowymi Konferencjami Episkopatów i w ramach określonych przez dokumenty wydane przez Stolicę Apostolską w tej sprawie;
• stara się o właściwe rozwiązanie problemów społecznych łączących się z posłannictwem Kościoła oraz z zachowaniem i rozwojem kultury chrześcijańskiej;
• troszczy się o właściwą płaszczyznę relacji między Kościołem a Państwem, z zachowaniem kompetencji Stolicy Apostolskiej.

Art. 3

Do Konferencji należą wszyscy biskupi diecezjalni oraz ci, którzy są z nimi prawnie zrównani, biskup polowy, biskupi obrządku bizantyńsko-ukraińskiego, a także biskupi koadiutorzy, biskupi pomocniczy i inni biskupi tytularni, pełniący na terytorium Polski szczególne zadania, zlecone im przez Stolicę Apostolską lub Konferencję Episkopatu.

Art. 4

Strukturę Konferencji tworzą:

• Zebranie plenarne;
• Rada stała;
• Przewodniczący;
• Prezydium;
• Sekretariat;
• Ekonom;
• Komisje, Rady i Zespoły powołane przez Konferencję.

(ze Statutu Konferencji Episkopatu Polski)