Nie wiedzą, co tracą

Jak długo trwa Pana przygotowanie do przyjęcia sakramentów?

Od października do Wielkiej Soboty. A później będziemy mieli jeszcze tzw. okres mistagogii i kolejne spotkania niedzielne aż do czerwca. Ale najważniejsze jest dostrzeganie Boga w codziennym życiu, w drugim człowieku, w małych sprawach i oczywiście w Kościele. Chodzi o to, żeby po prostu zaufać Panu Bogu i niekoniecznie liczyć na szybkie efekty. Bo jak czegoś chce się szybko, to nie zadziała. Wtedy prędzej zły zadziała niż sam Bóg, tak mi się wydaje.

Czy wybrał Pan sobie jakieś nowe imię na chrzest i bierzmowanie?

Pozostaję przy swoim imieniu. Tomasz Apostoł to ciekawa postać biblijna. Nie uwierzył w Zmartwychwstałego Jezusa, dopóki nie zobaczył. Ja też nie od razu zobaczyłem całe piękno bycia w Kościele. Natomiast z tym imieniem jest związana także postać św. Tomasza z Akwinu, który tak wielki nacisk kładł na właściwe przeżywanie Mszy Świętej. A do bierzmowania wybrałem imię Józef, bo jest on patronem małżeństw i rodzin. To właśnie Kościół katolicki zabiega o podstawowe wartości rodzinne, które w Europie zanikają.

Zaprasza Pan kogoś na swoją uroczystość?

Będą moi rodzice chrzestni, czyli mój przyjaciel i przyjaciółka, którzy byli także świadkami podczas mojego przygotowania do wtajemniczenia chrześcijańskiego. Nie będzie jakiegoś dodatkowego świętowania, dla mnie najważniejsze jest to, że będę mógł w pełni żyć w Kościele. Często, gdy już byłem obecny na Mszy i był moment Komunii, to miałem w sercu taki smutek, że ja jeszcze nie mogę jej przyjąć.