KSM wobec prób wdrożenia systemowej deprawacji seksualnej

Katolickie Stowarzyszenia Medyczne przekazały Minister Edukacji, w ramach konsultacji społecznych, opracowane stanowisko negatywnie oceniające  zaproponowaną 31.X.2024r. przez Ministerstwo Edukacji Narodowej podstawę programową obowiązkowego przedmiotu: edukacja zdrowotna, wykazując szkodliwość dla kształcenia, wychowania oraz rozwoju dzieci i młodzieży permisywnej edukacji seksualnej, która miałaby być planowo wprowadzona w polskich szkołach od 1.IX.2025 r. a zawiera elementy systemowej deprawacji seksualnej dzieci i młodzieży.  Nie zgadzamy się na  wdrożenie takiego programu.

Poniżej publikujmy treść tego stanowiska.

STANOWISKO KSM 11.XI 2024 w sprawie podstawy programowej ME

STANOWISKO  KATOLICKICH  STOWARZYSZEŃ  MEDYCZNYCH WOBEC  PRÓB WDROŻENIA SYSTEMOWEJ DEPRAWACJI SEKSUALNEJ DZIECI W POLSKICH  SZKOŁACH

•  Katolickie Stowarzyszenie Lekarzy Polskich
•  Katolickie Stowarzyszenie Pielęgniarek i Położnych Polskich
•  Stowarzyszenie Farmaceutów Katolickich Polski
•  Katolickie Stowarzyszenie Diagnostów Laboratoryjnych

Sz. P. Barbara Nowacka, Minister Edukacji

Szanowna Pani Minister,

stanowczo nie zgadzamy się na wprowadzenie do polskich szkół, od 1 września 2025r. zaproponowanej w dniu 31 października 2024r. przez Ministerstwo Edukacji Narodowej, podstawy programowej do nowego obowiązkowego przedmiotu: edukacja zdrowotna.[1] Opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji projekt Rozporządzenia Ministra Edukacji zawiera bardzo szkodliwe dla kształcenia, wychowania oraz rozwoju dzieci i młodzieży zasady permisywnej edukacji seksualnej będące systemową deprawacją dzieci i młodzieży w polskich szkołach. Protestujemy przeciwko próbom zastąpienia nieobowiązkowych lekcji wychowania do życia w rodzinie, obowiązkowymi lekcjami edukacji zdrowotnej prowadzonymi według proponowanej podstawy programowej wraz z planami kontynuowania tak zmienionej edukacji w kolejnych latach.  

1. Konstytucja RP w Art. 48 gwarantuje, że: „rodzice mają prawo do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami”. Rozporządzenie Ministra Edukacji w sprawie tak ważnej zmiany  podstawy programowej kształcenia nie może pozbawiać rodziców gwarancji konstytucyjnych i na siłę wprowadzać obowiązkowy system permisywnej edukacji seksualnej. Niezwykle krótki, zaledwie trzytygodniowy termin konsultacji społecznych zasadniczych zmian edukacji dzieci odbieramy jako niechęć do usłyszenia głosu społeczeństwa w tej ważnej sprawie.

2. W Polsce w ramach przedmiotu „wychowanie do życia w rodzinie”, realizowany jest dobry program edukacji seksualnej typu A, który zakłada wychowanie dzieci i młodych ludzi w duchu odpowiedzialności, szacunku i respektowania godności ludzkiej. Proponowany model edukacji seksualnej typu C, (tzw. model kompleksowy) zakłada, że w jego realizacji mają uczestniczyć organizacje pozarządowe i zewnętrzni edukatorzy seksualni. Dowiedziono, że ten sposób edukacji, który przedstawia uczniom jedynie biologiczne aspekty seksualności, pochwala koncentrację na zaspokajaniu popędów a pomija odpowiedzialność za siebie i drugą osobę, w tym uczuciowy i rodzicielski aspekt relacji, uczy dzieci i młodzież przedmiotowego traktowania człowieka.

3. Nie ma logicznych podstaw, by zmieniać dobry program wychowania seksualnego realizowany w polskich szkołach od wielu lat jako model edukacji seksualnej typu A na szkodliwy typ C. Prawnicy z Instytutu Ordo Iuris  wykazali poprzez „Analizę skuteczności edukacji seksualnej w Europie zachodniej i państwach skandynawskich”[2], że w krajach takich jak Szwecja, Niemcy czy Dania, gdzie wprowadzono permisywny model edukacji seksualnej typu C, wzrosła liczba aborcji i ciąż wśród nastolatek, chorób przenoszonych drogą płciową oraz przestępczości seksualnej. Częstość przestępstw seksualnych, w tym gwałtów; na 100 tys. mieszkańców wyniósł w 2017 r. w Polsce w przybliżeniu 8, w Niemczech 42, w Danii 83, a w Szwecji aż 189. Proponowana obecnie przez Ministerstwo Edukacji zmiana edukacji z typu A na typ C doprowadzi do narastania tych zjawisk w Polsce.[3]

4. Proponowana podstawa programowa jest całkowicie niedostosowana do wieku. Małe dzieci w wieku 10-12 lat (IV-VI klasa szkoły podstawowej) zmusza do edukowania o partnerskich relacjach seksualnych, możliwości doświadczania przyjemnych i bezpiecznych doznań seksualnych oraz informuje, że zachowanie autoseksualne jest normą medyczną. Jest to systemowa erotyzacja i deprawacja dzieci i młodzieży pod przykrywką troski o ich zdrowie.

5. Szkodliwe dla dojrzewania do dorosłości jest oddzielanie wiedzy o seksualności nastolatka od kontekstu społecznego, odniesienia do małżeństwa, rodziny, miłości i odpowiedzialności w sferze relacji międzyosobowych. W podstawie programowej nie występuje pojęcie „małżeństwo”, nie mówi się o wierności i trwałości związków. Dzieciom nie są potrzebne szkolenia „co wpływa na libido” ani znajomość różnych „form aktywności seksualnej”, one potrzebują informacji o fizjologicznych różnicach w rozwoju między chłopcami i dziewczętami i uczenia ich budowania przyjacielskich relacji.

6. Bardzo szkodliwy w proponowanej edukacji jest brak przedstawiania dzieciom wzorca wiernego małżeństwa i szczęśliwej rodziny na całe życie, który wzbudzałby zdrowe pragnienie życia rodzinnego. Zamiast tego będą uczone o nietrwałych, nieformalnych związkach a także informowane o prawach dziecka oraz obowiązkach rodziców względem dziecka, ale nie o ich rodzicielskich prawach, co może tworzyć postawy roszczeniowe, zwłaszcza przy braku systematycznego uczenia o własnych  obowiązkach względem innych członków rodziny.

7. Nie zgadzamy się, aby przedstawiać dzieciom „różne modele rodzin” oraz występujące w nich patologie typu: separacja, rozwód, wejście rodziców w nowe związki. Są to szkodliwe działania lękotwórcze.

8. Całkowicie antywychowawcza jest propozycja informowania o popędzie seksualnym bez wskazywania konieczności uczenia się o zapanowaniu nad nim w ramach dorastania. Program promuje przedwczesną inicjację seksualną, u 13-14 latków (klasy VII-VIII szkoły podstawowej) mają być omawiane kryteria „świadomej zgody” i „dojrzałego” i świadomego przygotowania się do inicjacji seksualnej. Młodzież w ramach takiej edukacji ma przyzwolenie na przedwczesną inicjację seksualną pod warunkiem, że będzie podejmowała współżycie seksualne w pełni świadomie i dobrowolnie. Nie znajdziemy w Rozporządzeniu ani słowa na temat związku pomiędzy wczesną inicjacją seksualną a rakiem piersi i niepłodnością w przyszłości.

9. Uważamy, że nie jest właściwe uczenie dzieci o przeróżnych tzw. „orientacjach psychoseksualnych” (heteroseksualna, homoseksualna, biseksualna, aseksualna) i pojęciach tożsamości płciowej (cispłciowość, transpłciowość)  bez określania tych zjawisk jako zaburzenia. 13 – 14 latkowie mają być według podstawy programowej poddawani indoktrynacji zgodnej z postulatami ruchów LGBT.

10. Błędem jest przekazywanie wiedzy o metodach antykoncepcji dziecku 13-14 letniemu, bez równoczesnego poinformowania o ich szkodliwości oraz nauczania o metodach planowania rodziny polegających na obserwacji objawów płodności w cyklu miesiączkowym.

Uważamy za wysoce szkodliwy społecznie i indywidualnie proponowany przez Minister Edukacji program edukacji szkolnej, podstawę programową przedmiotu „edukacja zdrowotna”, w którym seksualność ma być omawiana w oderwaniu od relacji, miłości, odpowiedzialności, budowania rodziny a uwaga dzieci ma być skupiana na własnej przyjemności.

 Wnosimy o całkowite odrzucenie podstawy programowej, która naraża rozwój i zdrowie dzieci na powikłania oraz będzie utrudniać w przyszłości tworzenie  szczęśliwych rodzin i wiernych małżeństw.

W imieniu katolickich stowarzyszeń medycznych:

• dr n. med. Elżbieta Kortyczko, specjalista neonatologii i pediatrii, Prezes Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy Polskich, (KSLP)
• prof. Bogdan Chazan, specjalista ginekologii i położnictwa, Wiceprezes KSLP
• dr Grażyna Rybak, specjalista pediatrii, Prezes Oddziału Mazowieckiego KSLP (OM KSLP)
• dr Andrzej Niemirski, specjalista chorób wewnętrznych, specjalista medycyny rodzinnej, Prezes Oddziału Ziemi Radomskiej KSLP (OR KSLP)
• dr n. teolog. mgr Małgorzata Prusak, specjalista farmacji, magister teologii, Prezes Stowarzyszenia Farmaceutów Katolickich Polski,
• dr n. med. Elżbieta Puacz, specjalista mikrobiologii, specjalista zdrowia publicznego, Prezes Katolickiego Stowarzyszenia Diagnostów Laboratoryjnych,
• dr n. o. zdr. Tadeusz Wadas, mgr pielęgniarstwa, dr n. o zdrowiu, spec. piel. anestezj. i intens. terapii, Prezes Katolickiego Stowarzyszenia Pielęgniarek i Położnych Polskich
• prof. Jerzy Jurkiewicz, specjalista neurochirurgii, Przewodniczący Sądu Koleżeńskiego KSLP
• dr Marzenna Koszańska, specjalista pediatrii, Wiceprezes OM KSLP
• dr n. med. Małgorzata Kępińska, specjalista neonatologii i pediatrii, Delegat OM KSLP
• dr Marzena Grzybowska, specjalista neurologii, Sekretarz OM KSLP
• dr Barbara Antoniak, specjalista ginekolog, sekcja Ginekologiczno-Położnicza KSLP
• dr Izabela Pakulska, specjalista chorób wewnętrznych, członek KSLP
• dr Anna Szopa-Tyszecka, specjalista pulmonologii, Środowisko Medyczne Świętej Rodziny

[1] https://legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12391102

[2] https://ordoiuris.pl/raporty/konsekwencje-edukacji-seksualnej-analiza-skutecznosci-edukacji-seksualnej-w-europie

[3] Edukacji seksualna typu A, B i C została wprowadzona przez Amerykańską Akademię Pediatrii. Typ A, to wychowanie do abstynencji seksualnej nastolatków, czystości przedmałżeńskiej i wierności małżeńskiej. Typ B to biologiczna edukacja seksualna, pozbawiona wartości etycznych, Typ C zawiera w sobie oba powyższe typy edukacji. Wyniki ostatnich badań pokazują, że abstynencka edukacja seksualna Typu A przynosi najwięcej pozytywnych efektów. W USA, przez wiele lat realizowano edukację seksualną typu B i C, co doprowadziło do wzrostu zachorowań wśród nastolatków na choroby weneryczne (syfilis, kiła, rzeżączka, chlamydia), zarażeń wirusem HIV i wirusowe zapalenie wątroby oraz dużą liczbą niechcianych, pozamałżeńskich ciąż, które niestety, często kończą się aborcją.