Mężni apostołowie Chrystusa

Juda Tadeusz i Maciej to dwaj apostołowie, o których życiu wiadomo bardzo niewiele. Tradycja mówi tylko, że zginęli śmiercią męczeńską, głosząc słowo Boże. Ten obraz, namalowany dla florenckiego kościoła pod wezwaniem obu świętych, był oddaniem im hołdu.

Juda Tadeusz i Maciej przedstawiani są zwykle razem, bo według jednego z apokryfów (pism mówiących o czasach biblijnych, lecz nie uznanych przez Kościół za natchnione) zginęli wspólnie w Persji. Św. Judę Tadeusza widzimy z lewej strony. W lewej ręce trzyma maczugę, bo według tradycji właśnie maczugą został zamordowany. W jego prawej ręce widzimy księgę Pisma Świętego. Ma to nam przypominać, że święty był autorem listu, który wszedł w skład Biblii.

Maciej, namalowany z prawej strony, dzierży w rękach krzyż, bo według jednej z wersji jego męczeńskiej śmierci został ukrzyżowany.Na środku obrazu Matka Boża siedzi na tronie z Dzieciątkiem. Obecność Jezusa i Jego Matki ma podkreślić zasługi dzielnych apostołów. Poniżej mały Jan Chrzciciel wskazuje na Jezusa. W ręce trzyma wstęgę ze swymi słowami: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata” (J 1,29) po łacinie.

Kluczowy dla zrozumienia obrazu jest jednak napis na postumencie, na którym stoi tron. To cytat z Ewangelii według św. Jana: „In mundum pressurá, habetis sed confidite: Ego vici mundum” (Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat, J 16,33). Butteri mówi nam w ten sposób, że postępując uczciwie i odważnie, jak apostołowie, możemy liczyć na nagrodę w niebie.