Chrystocentrycznie ukierunkowany naród wpisany w sakramentalną komunię osób w Kościele daje podstawy do trwałości życia małżeńskiego. Pozwala to na degradację państwa jako bytu bezosobowego i umożliwienie oddawania czci właściwym Osobom. Państwo i liderzy polityczni przestają być wtedy podmiotem lub obiektem kultu, a podporządkowanie woli narodu woli Stolicy Apostolskiej i Kurii Rzymskiej przyjmuje formę komunijną, osobową i wspólnotową. Naród deinstytucjonalizuje się i przyjmuje samorządność, natomiast dowództwo wojskowe i spory polityczne pozostają rozstrzygane przez przywódcę w porozumieniu ze Stolicą Apostolską, co byłoby zgodne z wolą Jahwe wyrażoną wobec sędziego Samuela.