Bartłomiej I, patriarcha Konstantynopola, w orędziu wielkanocnym.
Tak wielu się dzisiaj pobiera, nie wiedząc, jaką rolę odgrywa wiara w ich życiu małżeńskim.
Papież zachęca proboszczów do wniesienia wkładu w prace Synodu.
Postulator procesu kanonizacyjnego Papieża - Polaka o jego dziedzictwie.
„W otoczeniu Jezusa były również kobiety. Wśród nich także te, które stały pod krzyżem. Mk 15,40n nie nazywa ich wprawdzie uczennicami, ale określa je jednoznacznie jako właśnie takie : „Kiedy [Jezus] przebywał w Galilei, one towarzyszyły Mu (ηκολουθουν αυτω) i usługiwały [...] razem z Nim przyszły (συναναβασαι αυτω) do Jerozolimy”.” (s. 223) Czasownik ηκολουθουν znaczy „naśladować, iść za kimś” i jest odpowiednikiem „bycia uczniem” (s. 105 i 205). Por. Mk 8,34 „Jeśli kto chce pójść za Mną ...”
Podobnie Maria z Betanii „usiadła u nóg (παρακαθισασα παρα τους ποδας) Jezusa i przysłuchiwała się Jego mowie”. Jest to innym rabinicznym określeniem ucznia (por. Dz 22, 3).
O Ostatniej Wieczerzy : „Ostatni wieczór swego życia spędził Jezus w Jerozolimie w kręgu swych uczniów. Nie należy przy tym wykluczać, że obecne były tam również uczennice, które przybyły z Nim do Jerozolimy (por. Mk 15,40n). Wzmianka o Dwunastu w Mk 14,17 nie musi tego wykluczać.” (s. 335).
Prócz diakonisy Febe w Listach obecne są inne kobiety. Junia z Andronikosem „wyróżniają się między apostołami” (επισημοι εν τοις αποστολοις Rz 16,7), Pryscylla jest zawsze wymieniana na równi z mężem, np. „Pozdrawiają was w Panu bardzo Akwila i Pryscylla z kościołem, który jest w ich domu” (Ακυλας και Πρίσκιλλα συν τη κατ οικον αυτων εκκλησια 1 Kor 16, 19).
Po drugie, jak pisze katolicki biblista Joachim Gnilka („Paweł z Tarsu: apostoł i świadek” 2001, tłum. Wiesław Szymona OP, s. 231 - 232): „Wypowiedzi Pawła dotyczące miejsca kobiety w Kościele nie są ze sobą spójne, a niekiedy wręcz sprzeczne. Według 1 Kor 12, 13; Ga 3,28 różnice między mężczyzną i kobietą, podobnie jak między wolnymi i niewolnikami zostały zniesione; w chrzcie wszyscy zostali napojeni tym samym Duchem. Sensu tej wypowiedzi nie należy ograniczać do czasów ostatecznych, do porządku eschatologicznego; osiągnięta w sposób zasadniczy wolność musi znajdować wyraz już teraz - przede wszystkim w Kościele. Ale obok tej tezy wolnościowej jest jeszcze żydowska tradycja, do której zachowania Paweł czuje się w tym punkcie zobowiązany i której znaczenie podkreśla w 1 Kor 11. Zgodnie z nią kobieta jest poddana mężczyźnie, a obrazem Boga jest tylko w sensie pochodnym, a mianowicie za pośrednictwem mężczyzny (11,7). Paweł uzasadnia to, odnosząc się do teologii stworzenia i - niestety - także chrystologicznie (11,3.8). Z tego punktu widzenia nie jest łatwo rozstrzygnąć, czy dany kobiecie nakaz milczenia podczas zebrań Kościoła (mulier taceat in ecclesia 14,33b - 36) pochodzi od Pawła, czy też jest późniejszą glosą. W każdym razie pozostaje on w ewidentnej sprzeczności z 1 Kor 11,5, gdzie publiczne występowanie kobiety na zebraniach liturgicznych jest traktowane jako zrozumiałe samo przez się. Dlatego bardziej słuszne jest opowiedzenie się za glosą. Zarysowuje się tu konflikt pomiędzy Ewangelią i porządkiem cywilnym.”
Jeszcze jeden przykład.
„Kol 4,15 wymienia kobietę imieniem Nimfa jako zwierzchnika Kościoła domowego”, tak samo zapewne było z Lidią z Dz 16,15 („Paweł z Tarsu” s. 236).
W Biblii Tysiąclecia jest „Nimfas”, tyle że νύμφα znaczy po grecku „panna młoda” czy „rusałka”, jest to żeńskim imieniem.
„Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach” (Dz 2, 42)
„łamiąc chleb po domach, przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca” (Dz 2, 46)
„Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie.” (1 Kor 11, 24)
„Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czy nie jest udziałem we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa? Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba.” (1 Kor 10, 16)
Z tekstu nie wynika kto przewodniczył. Podobnie w Didache 14,1 „zebrawszy się razem, by łamać chleb i składać dziękczynienie”.
Wprost mowa o Pawle : „W pierwszym dniu po szabacie, kiedy zebraliśmy się na łamanie chleba, Paweł, który nazajutrz zamierzał odjechać, przemawiał do nich i przedłużył mowę aż do północy. [...] wszedł na górę, łamał chleb i spożywał, a mówił jeszcze długo, bo aż do świtania.” (Dz 20, 7.11) „wziął chleb, złożył Bogu dziękczynienie na oczach wszystkich i ułamawszy zaczął jeść” (Dz 27, 35).
P. też http://kobiety-w-kosciele.pl/artykuly/czy-kobiety-uczestniczyly-w-ostatniej-wieczerzy.html
Jak pisze jezuita Xavier Léon-Dufour „Wszyscy chrześcijanie, mężczyźni i kobiety, mogą spełniać posługi, chociaż Nowy Testament nie wspomina o tym, by jakaś kobieta była biskupem” („Słownik Nowego Testamentu” tłum. Kazimierz Romaniuk, 1986 s. 499).
Jeżeli masz dowód na to że te kobiety odprawiały mszę św. to go opublikuj z podaniem źródła. Te kobiety nie wystąpiły z kościoła (wtedy mogły by odprawiać ew. mszę) ale postanowiły przez parę dni nie wchodzić do kościoła i nie pracować w parafii by tak zamanifestować ich ważność. Ja należę do tego, dla Polaków - lewackiego, kościoła od urodzenia i w pełni popieram wszystkie te ruchy które mają za cel przekształcenia go w kościół "powszechny" bo też kobiety powinny mieć te same obowiązki i prawa co mężczyźni. Czekam na te dowody.
Co ciekawe, w dyskusji na ten temat prowadzonej w duecie Kung vs Kasper prawowierny Kasper opowiadał się przeciw nieomylności, zaś ekskomunikowany Kung potwierdzał nieomylność, mimo, że uznano go za heretyka właśnie ze względu na jego stosunek do nieomylności.
Uważa się, że ogłoszenie dogmatu o nieomylności doprowadziło do nieformalnej schizmy między Watykanem a Kościołami Europy Zachodniej, która ostatecznie doprowadziła do upadku katolicyzmu w tych krajach.
05.06.2019 21:32. 2. Nie Ty decydujesz, sam jesteś gościem.