Dwie (lub więcej diecezji) posiadają wspólnego biskupa przy zachowaniu odrębnych instytucji.
Decyzją papieża Franciszka kolejne włoskie diecezje łączone są swoistą unią personalną, czyli osobą biskupa („in persona episcopi”). W praktyce oznacza to, że dwie (lub więcej diecezji) posiadają wspólnego biskupa przy zachowaniu odrębnych instytucji, np. kurii, seminariów, organizacji charytatywnych. Obecnie 21 włoskich hierarchów pełni w ten sposób swą posługę. Wskazuje się to jako swoisty znak czasów, zainicjowany w Italii w 2019 roku przez Ojca Świętego.
Dziennik „Avvenire” pisze o tej reformie struktur Kościoła we Włoszech przy okazji nominacji 2 maja ordynariusza Ascoli Piceno, abp. Gianpiero Palmieriego, który decyzją papieża złączył swą osobą drugą diecezję – San Benedetto del Tronto-Ripatransone-Montalto. Podkreślono, że Franciszek docenił duszpasterskie doświadczenie 54-letniego hierarchy, który przez trzy lata był jednym z biskupów pomocniczych Rzymu i dał się dobrze poznać Ojcu Świętemu. W październiku 2021 roku Franciszek mianował go ordynariuszem Ascoli Piceno. Od 2023 roku jest jednym z trzech zastępców przewodniczącego Konferencji Episkopatu Włoch oraz członkiem prezydium Caritas Włoch. Obie powierzone mu przez papieża diecezje należą do metropolii Fermo.
Kościół we Włoszech dzieli się na 42 metropolie, skupiające 62 archidiecezje i 162 diecezje, w tym sześć diecezji suburbikarnych, które występują wyłącznie w tym kraju, a dokładnie w okolicy Rzymu [ich tytularnymi zwierzchnikami są kardynałowie, należący do grona kardynałów-biskupów – KAI]. Dodatkowym, pomocniczym szczeblem administracji kościelnej są regiony Konferencji Episkopatu Włoch, których jest szesnaście. Na terytorium Włoch występują również takie formy administracji kościelnej jak prałatura terytorialna i opactwo terytorialne. Daje to Włochom drugie miejsce na świecie, po Brazylii, pod względem liczby kościelnych jednostek administracyjnych w granicach jednego państwa.
Pierwszymi diecezjami złączonymi przez Franciszka „in persona episcopi” były w 2019 roku Tivoli i Palestrina. W 2022 roku takich decyzji było 5, a w 2023 roku 6. Obecnie 21 włoskich hierarchów pełni w ten sposób swą posługę.
Synodalność to sposób bycia i działania, promujący udział wszystkich we wspólnej misji edukacyjnej.
Droga naprzód zawsze jest szansą, w złych i dobrych czasach.
Wraz z zakorzenianiem się praktyki synodalności w Kościele w Polsce - nadziei będzie przybywać.