Dziękuję za ten artykuł. Ateizm jest tym, co najbardziej mnie dotyka wśród najbliższych, a nawet "przypadkowo" napotkanych osób, z którymi wchodzę w dialog. Bo chociaż może to dalekie od rozważań teologicznych i sposób myślenia zupełnie nieprawidłowy, to trudno wyobrazić mi sobie Niebo bez tych osób, czy naprawdę wtedy Niebo będzie Niebem? (tak po "ziemsku" myśląc i nie zakładając, że się w nim znajdę) A poza tym, to jeszcze dziś, przed przeczytaniem tego tekstu zastanawiałam się, na ile chrześcijanin powinien zabiegać o ateistę... No i mam odpowiedź - na całość! Pozdrawiam! Neon - 7 lat na Drodze!

Ja uważam, że trzeba znaleźć złoty środek. Pewnie, że samo poznanie nie wystarczy. Bez wiary jest ono religioznawstwem. A odwrotnie to nawet sam św. Paweł, który jak ktoś wcześniej napisał odszedł od Greków, mówi: "przemieniajcie się przez ODNAWIANIE UMYSŁU, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża" (Rz 12, 2). Nie jestem członkiem żadnej ze wspólnoty. Niestety zauważam rywalizację w Kościele albo pomiędzy jednymi i drugimi, albo pomiędzy "nową" a "starą" ewangelizacją itp. Ten problem w Kościele jest doskonale znany: jeden mówiła, że jest Pawła, drugi, że Apollosa ... Myślę, że przykładem dla wszystkich powinien być św. Paweł. Człowiek wielkiej wiary i niezwykle wykształcony. A poza tym problemy, o których mówi Kiko Arguello są często nie do przejścia. Wyobrażacie sobie proboszcza, który zna każdego ze swojej kilkunastotysięcznej Parafii? Z resztą po co szukać tego u proboszcza. Ile my znamy ludzi ze swojej parafii, osiedla, bloku, klatki? Działanie na emocjach jest potrzebne, ale myślę,że trzeba pamiętać o jednym - emocje są chwilowe, zmienne, niezależne i nawet nie bierzemy za nie odpowiedzialności moralnej. Bez odnawiania umysłu nie pogłębimy Relacji z Bogiem, która ma obejmować całość osoby ludzkiej a nie tylko emocje.

Neokatechumenat to sekta w Kościele Katolickim mając korzenie protestanckie. Grupa ta neguje wiele prawd katolickich, w tym także kwestionuje obecność Pana Jezusa w Najśw. Sakramentem. Spotkałem się z tym wielokrotnie, niestety wątpię czy coś dobrego może z tego wyniknąć. Często słyszałem, że Kościół im niczego nie dał, że to dopiero tam mogli poznać Boga, co jest herezją, bo jedynie w Kościele mogą dostąpić sakramentów, a nie w jakiś wspólnotach. Oczywiście nie muszę pisać o permanentych aberracjach liturgicznych, tak jakby to liturgia była dziełem człowieka nie Boga. Niestety, historia to oceni z pewnością negatywnie, bo już dziś widać owoce tych schizmatycznych zachowań i nic wam to nie pomoże, że mieliście oficjalny dokument od biskupa, bo w wielu przypadkach biskupi po prostu są nieświadomi co podpisują i komu dają imprimatur. Pozwolę sobie tylko przypomnieć, że bodaj w 2008 roku Ojciec Św. nakazał członkom Neo zrewidować swoje poglądy na temat Eucharystii, a także nauczyć się sposobu godnego Jej przyjmowania. Wszystkim wątpiącym w to co piszę polecam książkę pt. "Neokatechumenat- szansa czy zagrożenie dla Kościoła?" autorstwa ks. prałata Edwarda Skotnickiego wieloletniego opiekuna drogi neokatechumenalnej, więc ma pojęcie o czym pisze. Oczywiście jest to krytyczna analiza o tym ruchu, zrodzonym na potrzebę chwili. A co do artykułu, to nawet go nie przeczytałem, śmiać mi się chcę jak widze tego pana, który nie dość, że potwornie przyczynił się do upadku liturgii to teraz śmie pouczać księzy, co jest dobre a co nie. Rzecz jasna, możecie się ze mną nie zgadzać, ja jedynie wystosowałem krytykę, do której mam prawo, a która nie jest bezpodstawna, ale jak napisałem- historia to oceni.

Po przeczytaniu artykułu zaczynam rozumieć skąd ,,mój biskup"czerpał filozofie natury pytań zadawanych młodzieży przystępującej do bierzmowania.

Pytanie w  tytule bardzo zasadne!

P.SPozdrawiam  użytkownika  o nicku AWA:)

Gdzie miejsce dla ateisty w programie Kościoła!???

W modlitwie ... o nawrócenie.

brat sługa generalny wydaje się niewiele zrozumiał z tego co usłyszał, mówi: "Nie można przecież koncentrować się jedynie na emocjach i sercu. By ewangelizować, potrzebne są też kompetencje na poziomie wiedzy, teologii osoby. A Kiko to odrzuca". Kerygmat Kiko koncentruje się na Tajemnicy Paschalnej - to ona daje płodność głoszeniu. Tajemnica ta daje płodność także wiedzy, teologii osoby. Bez niej są suche i bez życia, nie przynoszą zbawienia. Brat JÖhri ślizga się po powierzchni zarzucając Kiko odrzucanie rozumu. I serce i rozum są potrzebne, i każdy kto choć trochę zetknął się z neokatechumenatem, albo choćby trzymał w ręku Statuty (do ściągnięcia http://www.camminoneocatecumenale.it/public/file/pl_Statut_2008-05-11.pdf ), wie, że obie władze człowieka są wykorzystywane może bardziej niż gdzie indziej w Kościele. Ale PIERWSZEŃSTWO trzeba dać głupocie głoszenia słowa Bożego (por. 1 Kor 1,21). Jak mówi św. Paweł: "A głosimy to nie uczonymi słowami ludzkiej mądrości, lecz pouczeni przez Ducha, przedkładając duchowe sprawy tym, którzy są z Ducha".

Dzięki Drodze Neokatechumenalnej, o której wcześniej nic nie wiedziałam -z ateistki,odrzucającej Boga - stałam się osobą wierzącą i obecnie moje serce przepełnione jest radością,ponieważ poznaję Boga. Boga miłosiernego, który pochyla się nade mną,nie zostawia mnie samej. Mogę z wdzięcznością dziękować Bogu, że mnie nie przekreślił i przyprowadził mnie z powrotem do Kościoła. Moje życie nabrało kolorów i stało się trójwymiarowe.Chwała niech będą Panu i błogosławię Boga za dar Drogi.