Słowo bez patosu

Część IV: W przerwie

Na chwilę przerwali próbowanie kolejnych scen. Jest niedzielny wieczór, dobrze po dwudziestej. Próby mają zwykle w weekendy, bo dla studentów to najwygodniejsza pora. Teraz, przed zbliżającą się premierą, spotykają się częściej. Ania Sadowska, licealistka, jest w teatrze krótko, od października ubiegłego roku.

– Ten teatr jest dla mnie trochę drugim domem. Tym, czego długo szukałam. Znalazłam tu ludzi, którzy mają podobną pasję do mojej. A to, że czytam słowa papieża i mogę się nimi podzielić, pomaga mi w codziennym życiu – mówi.

Znacznie dłużej, bo od początku, jest w zespole Paweł Baran. Zaczynał od szkolnego kółka teatralnego, teraz jest na pierwszym roku teologii Uniwersytetu Śląskiego. – Kółko nam nie wystarczało i tak powstał teatr, szczególny, bo teatr słowa. Odkrywam tu w tekstach nauczania papieża bogactwo, które dotyka mojego serca, z każdym spektaklem coraz bardziej. Jeśli słowa w nas nie tkwią, to nie będziemy potrafi li oddać ich sensu na scenie. Nigdy nie spotkałem Jana Pawła II, a chciałbym, ale jest dla mnie bardzo ważną osobą – mówi.

Podobnie jak Paweł, od początku z teatrem związany jest Tomasz Krasicki, który studiuje socjologię. – Warto mówić głośno to, co się myśli. Ten teatr nie jest przebieraniem się – zauważa. – Najbardziej w Janie Pawle II cenię to, że chociaż był papieżem i zmienił cały świat, pozostał prostym człowiekiem, Karolem Wojtyłą z niewielkiego miasta. A teraz jest beatyfikowany i jest dowodem na to, że święci żyją dziś na świecie, w naszych czasach.

Część V: Ważna data

Spektakl „Tobie dam klucze królestwa” zagrają trzy razy: w rocznicę śmierci, 30 kwietnia – w przeddzień beatyfikacji i 15 maja – przed urodzinami papieża. – To będzie dla nas niezwykły dzień – mówi Agata Wieczorek. Cieszą się, że zagrają właśnie w wigilię uroczystości Miłosierdzia Bożego, kiedy zmarł Jan Paweł II.