Santiago de Compostela – przekroczyć próg przeciętności

Po zakończeniu nauczania powrócił do Jerozolimy, gdzie został ścięty z rozkazu Heroda Agrypy I. Jakuba stracono bez procesu, zapewne dlatego, aby nie przypominać ludowi procesu Chrystusa i nie narazić się tym samym na jakieś nieprzewidziane sytuacje. Był pierwszym Apostołem, który poniósł męczeńską śmierć. Legenda podaje, że zanim Apostoł został ścięty, ucałował swego kata. Ten gest wywarł tak olbrzymie wrażenie na oprawcy, że nawrócił się i następnie sam poniósł śmierć męczeńską. Według przekazów jego uczniowie Atanazjusz i Teodozjum przewieźli ciało z Ziemi Świętej do Galicji. Święty Jakub został pochowany w miejscowości Iria Flavia, niedaleko miasteczka Padron.

Jak głosi legenda, około 813 roku, spadające na wzgórze Libredon gwiazdy wskazały pustelnikowi Pelagiuszowi (Pelayo) miejsce pochówku Apostoła. Wkrótce po tym zdarzeniu, z polecenia władcy Asturii Alfonsa II, wzniesiono w tym miejscu kościół, wokół którego powstała osada o nazwie Locus Sancti Iacobi  (Miejsce Świętego Jakuba) lub Campus stellae „Pole Gwiazdy”. W czasie zwycięskiej bitwy króla Asturii Ramiro I z Arabami, którzy od około 711 roku panowali na Półwyspie Iberyjskim, na czele wojsk chrześcijańskich miał się ukazać Apostoł na białym rumaku z mieczem w dłoni. Od tej pory chrześcijanie walczący z niewiernymi Maurami, mieli dodawać sobie ducha walki okrzykami: „ Synu Gromu ratuj!” Natomiast około 1661 roku król Filip IV ogłosił Apostoła oficjalnym patronem całej chrześcijańskiej Hiszpanii.

W ikonografii św. Jakub przedstawiany jest raz jako pielgrzym z kijem pielgrzymim w dłoni, raz jako pogromca Maurów na białym rumaku (Matamoros) lub jako nauczyciel Słowa Bożego, siedzący na tronie,  tak jak to ma miejsce z głównym ołtarzu katedry.

Miejsce pełne wdzięku…

Dziś miasto Santiago, zbudowane z złocistego granitu, należy do najpiękniejszych w Hiszpanii. Położone jest na skalistym płaskowyżu, które otaczają wzgórza. Współczesna Galicja, do której przychodzą tłumnie pielgrzymi, jest autonomicznym regionem, posiadającym swój odrębny system władzy i język. Każdy kto przeszedł pieszo minimum 100 kilometrów lub przejechał na rowerze minimum 200 kilometrów otrzymuje specjalny dyplom pielgrzyma po łacinie, który potwierdza jego pielgrzymowanie do grobu Apostoła Jakuba. Santiago jest niezwykle urokliwym miastem. Znajdujące się tu zabytki zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego. W jego centralnym punkcie wznosi się monumentalna katedra, w której –  pod ołtarzem głównym – znajduje się sarkofag  św. Jakuba.

Świątynia łączy w sobie dwa style: romański i barokowy. Jej konsekracja miała miejsce  w 1211 roku. Jest to kościół na planie krzyża łacińskiego, posiadający trzy nawy. Do jego wnętrza prowadzą trzy wejścia. Wejście główne znajduje się w barokowej elewacji (Obradoio), ujętej z obu stron pokaźnymi wieżami. Przed koronkową elewacją widoczne są potężne, dwubieżne schody. W zwieńczeniu fasady widoczna jest monumentalna postać św. Jakuba. Fasada Obradoio przysłania cenny element katedry – dawny główny portal – słynny Portyk Chwały (Portico de la Gloria). Składa się on z dwóch rzędów potrójnych arkad, połączonych skrzyżowanymi łukami. Środkową arkadę dzieli kolumna, opleciona drzewem Jessego, przedstawiającym genealogię Chrystusa. Na niej umieszczona jest siedząca postać św. Jakuba jako pielgrzyma. W jednej ręce trzyma on laskę podróżną, w drugiej banderolę z napisem: „Me missit Dominus” („Pan mnie posłał”).