Ostatnie słowa księdza Jerzego

Fragment książki Mileny Kindziuk: "Jerzy Popiełuszko. Biografia" publikujemy za zgodą wydawnictwa Znak.

  www.znak.com.pl Rozważania różańcowe księdza Popiełuszki wygłoszone w Bydgoszczy były jego ostatnim publicznym wystąpieniem, a zarazem zawierały tak wiele istotnych treści, że stały się kwintesencją jego całego nauczania. Z ogromną uwagą, w absolutnej ciszy słuchano tych niezwykłych medytacji do pięciu bolesnych tajemnic Różańca, wśród nich odniesień do słów Jana Pawła II: „Tylko ten może zwyciężyć zło, kto sam jest bogaty w dobro, kto dba o rozwój i wzbogacanie siebie tymi wartościami, które stanowią o ludzkiej godności dziecka Bożego”^[1].

Ksiądz Jerzy mówił o rozumieniu prawdy i sprawiedliwości, o konieczności zachowania wierności prawdzie, przypominał, że od wieków trwa nieprzerwanie walka z prawdą:

Zwyciężać zło dobrem to zachować wierność Prawdzie. Prawda jest bardzo delikatną właściwością naszego rozumu. Dążenie do prawdy wszczepił w człowieka Pan Bóg. Stąd w człowieku jest naturalne dążenie do prawdy i niechęć do kłamstwa. Prawda, podobnie jak sprawiedliwość, łączy się z miłością, a miłość kosztuje – prawdziwa miłość jest ofiarna, stąd i prawda musi kosztować. Prawda zawsze ludzi jednoczy i zespala. Wielkość Prawdy przeraża i demaskuje kłamstwa ludzi małych, zalęknionych. Od wieków trwa nieprzerwanie walka z prawdą. Prawda jest jednak nieśmiertelna, a kłamstwo ginie szybką śmiercią. Stąd też, jak powiedział zmarły prymas Kardynał Wyszyński, ludzi mówiących w prawdzie nie trzeba wielu. Chrystus wybrał niewielu do głoszenia prawdy, tylko słów kłamstwa musi być dużo, bo kłamstwo jest detaliczne i sklepikarskie, zmienia się jak towar na półkach.

Mówił o męstwie:

Aby zwyciężać zło dobrem, trzeba troszczyć się o cnotę męstwa. Cnota męstwa jest przezwyciężeniem ludzkiej słabości, zwłaszcza lęku i strachu. Chrześcijanin musi pamiętać, że bać się trzeba tylko zdrady Chrystusa za parę srebrników jałowego spokoju. Chrześcijaninowi nie może wystarczyć tylko samo potępienie zła, kłamstwa, tchórzostwa, zniewalania, nienawiści, przemocy, ale sam musi być prawdziwym świadkiem, rzecznikiem i obrońcą sprawiedliwości, dobra, prawdy, wolności i miłości. O te wartości musi upominać się odważnie dla siebie i dla innych.

Znamienne jest wreszcie, że właśnie wtedy, w dniu, w którym miał się stać ofiarą brutalnej przemocy, Popiełuszko podkreślał, że człowiekowi przemocy stosować nie wolno.

Każdy przejaw przemocy dowodzi moralnej niższości. Najwspanialsze i najtrwalsze walki, jakie zna ludzkość, jakie zna historia, to walki ludzkiej myśli; najnędzniejsze i najkrótsze to walki przemocą. Idea, która potrzebuje broni, by się utrzymać, sama obumiera. Idea, która utrzymuje się tylko przy użyciu przemocy, jest wypaczona. Idea, która jest zdolna do życia, podbija sobą; za nią spontanicznie idą miliony. Solidarność dlatego tak szybko zadziwiła świat, że nie walczyła przemocą, ale na kolanach, z różańcem w ręku, przy polowych ołtarzach, upominała się o godność ludzkiej pracy, o godność i szacunek dla człowieka. O te wartości wołała bardziej niż o chleb powszedni.

W rozważaniach tych padły ostatnie publicznie wygłoszone słowa księdza Jerzego: „Módlmy się, byśmy byli wolni od lęku, zastraszenia, ale przede wszystkim od żądzy odwetu i przemocy”.

- Nie można sobie wyobrazić, by Duch Święty przez niego wtedy nie przemawiał - komentuje Maja Komorowska. - Te słowa stanowią jakby testament księdza Jerzego^[2].

Wypowiedziane były świadomie, jako testament właśnie.