Droga Neokatechumenalna w diecezji i parafii

9. Co do “skrutyniów”, przewidzianych w programie neokatechumenalnym, nie ma żadnej wątpliwości, że należy je przeprowadzać z należytą dyskrecją i z pełnym poszanowaniem osób i ich sumień. Z zachowaniem zasady, że “proboszcz jest właściwym pasterzem parafii, w której spełnia zadania duszpasterskie pod władzą biskupa” /Kodeks Prawa Kanonicznego, kanon 519/, nie musi się uważać, że jego lub wikariusza obecność na tych “skrutyniach” jest zawsze konieczna. Jest ona natomiast najbardziej potrzebna, gdy się ustala zamierzenia Drogi, zwłaszcza w kwestiach, które dotyczą ich uzgodnienia z diecezjalnymi planami duszpasterskimi.

Także w wypadku, gdyby Droga miała siedzibę w strukturze nieparafialnej, jest rzeczą stosowną, by utrzymała łączność z parafią, choćby poprzez swe przedstawicielstwo w Radzie Duszpasterskiej.

10. W sprawowaniu liturgii Słowo, jak to chwalebnie bywa praktykowane, powinno zajmować centralne miejsce na zgromadzeniu, inne jednak powinno być miejsce, z którego są przekazywane napomnienia, objaśnienia, kierowanie śpiewem. Napomnienia zaś niech nie przekraczają miary co do ilości i co do czasu. Homilie niech się nie ograniczają do samego tylko tekstu Słowa, lecz niech zawierają żywe magisterium Kościoła, pogłębianie teologiczne wiary, jak ją wyznaje lud chrześcijański, niech również poruszają bardziej aktualne problemy historii i społeczeństwa, w którym żyjemy.

Droga sama w sobie, w pojedynkę, nie jest “Kościołem”, to też niech się nie dystansuje od wspólnych Mszy św., niech bierze udział w najważniejszych nabożeństwach diecezjalnych, którym przewodniczy Biskup, i niech utrzymuje serdeczne stosunki z resztą Ludu Bożego na terenie parafii lub w miejscu, gdzie ona działa.

11. Msze św. wspólnot neokatechumenalnych nie mają być odprawiane w niedziele i dni świąteczne, lecz wyłącznie w dni powszednie, i niech nie będą zamknięte przed innymi wiernymi.

Co do sposobu odprawiania i miejsca każdego nabożeństwa mają być przestrzegane odnośne przepisy liturgiczne, ma się też nie dopuszczać do niedozwolonych ewentualnych osobliwości.

Członkowie Drogi, po odprawionej w parafii jedynej wigilii wielkanocnej, mogą nadal pozostać zjednoczeni na modlitwie, czytaniach i śpiewie do późnej nocy lub do następnego poranka.

12. Na mocy szczególnego upoważnienia ze strony Biskupa można zezwolić, by w jakimś kościele nieparafialnym odprawiono dla członków Drogi przedłużoną wigilię. Kościół Santa Maria dei miracoli przy placu Marina, od pewnego czasu powierzony Drodze Neokatechumenalnej, pozostaje zawsze pewnym znakiem komunii w obrębie diecezji.

Takie same normy, oparte na tych samych przesłankach, ma się uważać za obowiązujące dla wigilii Zesłania Ducha Świętego.

Ufając, że te ustalenia mogą w naszej diecezji zapewnić spokojny i owocny rozwój aktywności Neokatechumenatu i wszystkich innych, którzy napełniają życiem całą wspólnotę kościelną, wszystkich z całego serca pozdrawiam i wszystkim błogosławię.

† Salvatore kard. Pappalardo
arcybiskup Palermo