Droga Neokatechumenalna w diecezji i parafii

6. Z góry zakładamy, że:

- Biskup jest pierwszym odpowiedzialnym za życie i działalność duszpasterską w Kościele lokalnym, a więc obowiązkowe jest odnoszenie się do niego przed podjęciem jakiegokolwiek działania dotyczącego ewangelizacji, liturgii i świadczenia miłosierdzia;

- niczego nie powinno się robić bez wiedzy Biskupa, tym bardziej gdy to jest niezgodne z kierunkiem i wskazaniami wytyczonymi przez niego i zamieszczonymi w diecezjalnych planach duszpasterskich;

- tworzenie organizacji lub nowych metodologii nie może być uzasadniane jedynie wrażliwością, gustami, potrzebą samorealizacji lub korzyścią poszczególnych osób lub grup, lecz prawdziwymi i uznanymi potrzebami duszpasterskimi;

- gdy Papież wypowiada swe pozytywne oceny na temat Drogi Neokatechumenalnej, zawsze ich odsyła do odpowiedzialności i zarządzeń, które biskupi mogą wydawać w swoich diecezjach.

DROGA NEOKATECHUMENALNA NIE JEST “KOŚCIOŁEM”

7. W naszym Kościele palermitańskim: kapłan /proboszcz, administrator parafii lub rektor kościoła/, również człowiek świecki, inicjator, który chce założyć jakąkolwiek organizację, także Drogę Neokatechumenalną, albo rozwiązać którąś z już istniejących, ma obowiązek powiadomić o tym Biskupa na piśmie i zaczekać na jego opinię i ewentualną zgodę /Kodeks Prawa Kanonicznego, kanon 301/.

Kapłan, zwłaszcza proboszcz, niech nie pozwala sobie całkowicie zaabsorbować się ani w Drodze, ani w innej organizacji, szczególnie w dni świąteczne, i niech będzie obecny w parafii, zajęty prowadzeniem całego duszpasterstwa i na posługiwaniu całej wspólnocie.

Niech w każdym wypadku jasno uwidacznia się rola kapłana i jego odpowiedzialność sakramentalna i związana z urzędem, zwłaszcza jeśli jest proboszczem, także w odniesieniu do “katechistów”, z uznaniem ich odpowiedzialności i roli formacyjnej w stosunku do innych braci świeckich i wspólnoty.

8. “Katechiści” /zarówno ci, o których mowa w numerze poprzednim, jak również ci “pomagający” w normalnej katechezie parafialnej/, maja być przedstawieni biskupowi, aby ten mógł sprawdzić:

- ich przygotowanie w zakresie doktryny i formację duchową;

- treści nauczania, które mają przekazywać;

- znajomość planów duszpasterskich ogólnych i przewidzianych dla danego obszaru diecezji.

To od Biskupa bowiem, z samej natury rzeczy, maja otrzymać mandat do działania w imieniu Kościoła lokalnego.