Droga Neokatechumenalna w diecezji i parafii

Skądinąd wierni maja prawo, jeśli chcą, wstępować do różnych stowarzyszeń /patrz: Kodeks Prawa Kanonicznego, kanony 215, 225, 299 itd./. Nie mogą więc oni zostać ani zobowiązani do wstąpienia do jednej z grup istniejących, ani mieć ograniczoną możliwość przynależenia.

3. Absolutyzowanie własnego doświadczenia, zalecanie jakiejś lektury jako podstawowej, a ograniczającej przesłanie chrześcijańskie, odrzucanie zdrowego pluralizmu różnych form stowarzyszania się – stanowi realne zubożenie dla wszystkich i dla pojedyńczych wiernych.

4. Wszystko to, co jest ważne, wiążące dla każdego typu stowarzyszeń, dotyczy również “Drogi Neokatechumenalnej” istniejącej i aktywnej w obrębie Kościoła lokalnego, nawet jeśli nie przyznaje sobie ona charakteru stowarzyszenia.

Jest rzeczą słuszną podkreślić na pierwszym miejscu, i czynię to chętnie, dobre owoce, które szczęśliwie dojrzewają dzięki rzeczonej Drodze tam, gdzie jest obecna:

- pozyskanie “oddalonych” i ich powrót do chrześcijańskiego stylu życia;

- ożywiona gorliwość wielu, którzy przedtem byli letnimi “chrześcijanami od święta”;

- włączenie i czynne uczestnictwo całych środowisk rodzinnych;

- wytrwałość i zaangażowanie członków najbardziej aktywnych w ewangelizację i prace misyjne.

W tej diecezji są niewątpliwie przykłady, że dialog i współdziałanie z innymi organizacjami kościelnymi uchroniły Drogę od zredukowania się do jednego jedynego doświadczenia i umożliwiły parafii osiągnięcie upragnionej “komunii wspólnot”.

Warto również podkreślić, że na ile to możliwe, wspólnoty Drogi są prowadzone przez osoby zamieszkałe na terenie danej parafii, tak iż czują się one włączone i przynależne do szerszej wspólnoty parafialnej, jej również – w miarę sił – oddając swe posługiwanie.

5. Pomimo to w różnych miejscach powstają niemałe trudności, które spowodowały zastrzeżenia biskupów Sycylii ogłoszone w dokumencie Orientamenti pastorali /Wskazania duszpasterskie/, uchwalonym na III Konferencji Regionalnej w Acireale. Konferencję tę poświęcono głównie ułożeniu stosunku Drogi Neokatechumenalnej i ruchów charyzmatycznych do duszpasterstwa i życia liturgicznego tych diecezji i parafii.

Dla tej też przyczyny postanowiliśmy zwołać w naszej diecezji “duszpasterskie i braterskie” spotkanie księży, w których parafiach działa Droga Neokatechumenalna.

W trakcie tego spotkania otrzymaliśmy informacje i oceny, na podstawie których możemy już ustalić pewne punkty, jakie dobrze będzie mieć na uwadze.