Papieskie życie

Jest rok 64 albo 67. Rzymscy żołnierze zabijają właśnie na różne sposoby pierwszych chrześcijan. Rzucają ich na przykład w cyrkach na pożarcie wygłodniałym i rozdrażnionym lwom.

Piotr gaśnie w męczarniach
Jednak największym ich sukcesem jest to, że złapali w Rzymie przywódcę tych chrześcijan. Nazywa się Piotr i jest Żydem, prostym rybakiem z Galilei. Straże przyglądają się z zainteresowaniem, jak Piotr powoli kona rozpięty na krzyżu. Gaśnie w męczarniach. Wisi zresztą nietypowo, bo głową w dół. – Po takiej lekcji nikt już się nie odważy na udział w tej sekcie! – śmieją się rozochoceni żołnierze.

I pewnie mieliby rację. Ale nie mają, bo nie uwzględniają najważniejszego czynnika: działania Ducha Świętego. Święty Piotr ginie, giną setki innych chrześcijan. Jednak ci, którzy nadal żyją, wybierają następcę świętego Piotra: świętego Linusa. A po nim świętego Anakleta, świętego Klemensa I, świętego Ewarysta… I tak aż do dzisiaj. Jan Paweł II był 265. biskupem Rzymu.

Kim byli pierwsi rzymscy biskupi? Niestety, mało o nich wiemy. Poza tym, że byli żarliwymi chrześcijanami. Pierwszych 35 z nich jest świętymi. A część z nich jest też męczennikami… Choć mogli wyprzeć się Chrystusa, woleli śmierć. Pogańska większość społeczeństwa przestała prześladować chrześcijan dopiero w IV wieku.

Na piśmie zachowały się tylko strzępki informacji z tych pierwszych trzystu lat chrześcijaństwa. Wynika z nich, że od początku inne chrześcijańskie gminy uznawały szczególny autorytet „Kościoła rzymskiego”. A to dlatego, że Rzym to była gmina świętych Piotra i Pawła. Z czasem ten autorytet biskupa Rzymu jeszcze bardziej się umacniał.

Leon, czyli szalona odwaga
Jest rok 440. Rzymski lud obwołuje papieżem diakona Leona. Leon – to po łacinie lew. To imię świetnie pasuje do tego papieża. Wkrótce się okazuje, że ten człowiek naprawdę ma odwagę lwa. W 452 roku do Italii wlewają się hordy Hunów – dzikiego ludu, który przywędrował z Azji. Hunowie rabują, gwałcą, mordują, puszczają z dymem wsie i miasta. Pod miastem Mantua w północnych Włoszech drogę zastępuje im jednak poselstwo z Leonem I na czele.

Przed wodzem Hunów Attylą drży cała Europa. Jednak odwaga i charyzma Leona robią na wodzu Hunów piorunujące wrażenie. Attyla zgadza się… zawrzeć pokój i wycofać.

To było zdarzenie niezwykłe. Jednak Cesarstwo Zachodnio-Rzymskie już wtedy dogorywało. Coraz to nowi barbarzyńcy zlatywali się do niego jak kruki do stygnącego ciała. Trzy lata po Hunach na Rzym natarli Wandalowie, jeden z ludów germańskich. Byli siłą tak niszczycielską, że nawet w języku polskim pozostał po nich ślad w wyrazach „wandal” i „wandalizm”. Leon znów osobiście wyszedł do napastników. Tym razem nie zdołał uchronić Rzymu przed rabunkiem. Król Wandalów Genzeryk po rozmowie z Leonem kazał jedynie darować życie mieszkańcom Wiecznego Miasta. Leon Wielki zasłużył się też pracą dla jedności Kościoła.

Czterech Wielkich
Poza Janem Pawłem II, przydomkiem „Wielki” ludzie obdarzyli tylko trzech papieży: Leona I, Grzegorza I i Mikołaja I. Grzegorz I Wielki na przełomie VI i VII wieku żył modlitwą i ascezą, a jednocześnie bardzo sprawnie rządził. I doprowadził do odnowy Kościoła. Mikołaj I Wielki, papież z lat 858–867, surowo sprzeciwiał się świeckim władcom, którzy wtrącali się np. do nominacji biskupów. Rządził Kościołem żelazną ręką. I ostro, bezkompromisowo walczył o przestrzeganie obyczajowych zasad chrześcijaństwa. – Wolałbym umrzeć, niż dopuścić do przekroczenia jednego z praw rzymskich! – powiedział kiedyś. Historycy papiestwa Seppelt i Loeffler twierdzą, że w ustach Mikołaja I to zdanie nie było pustym frazesem, on tym naprawdę żył.