Życie ks. Alberione było naznaczone cierpieniem. Cierpiał fizycznie, ponieważ był słabego zdrowia. Cierpiał też duchowo, doświadczał niezrozumienia ze strony innych, a nawet oszczerstw i pomówień. Nigdy się jednak nie skarżył, mawiał: „Jezus odkupił nas przez swój krzyż; teraz kolej na nas, abyśmy zbawiali świat przez nasz krzyż”.
Uniwersalizm księdza Alberione, przejęty od św. Pawła, przejawia się w założonych przez niego zgromadzeniach zakonnych i instytutach świeckich, które razem, jako Rodzina, obejmują swoją działalnością niemal każdą dziedzinę ludzkiego życia. Głównym zadaniem jednak, jak podkreślał ksiądz Alberione, jest świętość, potem przychodzi apostolat: „Mam jedynie dwa zmartwienia – mówił - że nie jestem jeszcze wystarczająco dobry, a wy nie jesteście jeszcze wystarczająco święci. Innych zmartwień nie mam. Wszystko pozostałe, to nic i samo przyjdzie”.
W chwili beatyfikacji ks. Jakuba Alberione założona przez niego rodzina zakonna posługiwała w ponad 60 krajach świata i liczy ok. 8 tys. członków. W Polsce obecne są cztery zgromadzenia: Towarzystwo św. Pawła (Pauliści), Uczennice Boskiego Mistrza, Córki św. Pawła, oraz od marca br. Siostry Maryi Królowej Apostołów (Apostolinki). Swoich członków mają też Instytut Zwiastowania NMP oraz Instytut św. Rodziny.
Fundacje Księdza Alberione
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).