Św. Ambroży z rojem pszczół na ustach

Patronem 7 grudnia jest św. Ambroży, biskup i doktor Kościoła. 

Ambroży urodził się około 340 r. w Trewirze, ówczesnej stolicy cesarstwa. Podanie głosi, że przy narodzeniu Ambrożego ku przerażeniu matki rój pszczół osiadł na ustach niemowlęcia. Zaczęły wchodzić mu do ust, ale zaraz wylatywały i unosiły się w górę nic złego mu nie czyniąc. Matka chciała ten rój siłą odegnać, ale roztropny ojciec kazał poczekać aż rój sam odleci. Ojciec odczytał to jako znak-przepowiednię, że Ambroży zostanie kimś wielkim.

Po śmierci ojca, gdy Ambroży miał zaledwie rok, wraz z matką i rodzeństwem przeniósł się do Rzymu. Tam uczęszczał do szkoły gramatyki i wymowy. Kształcił się równocześnie w prawie. Ambroży został mianowany przez cesarza namiestnikiem prowincji Ligurii-Emilii ze stolicą w Mediolanie. Pozostawał na tym stanowisku przez 3 lata, po czym został wybrany biskupem Mediolanu. W rządach był łagodny, spokojny, rozważny, sprawiedliwy i życzliwy. 

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 

Dla odpowiedniego przygotowania kleru diecezjalnego św. Ambroży założył swego rodzaju seminarium-klasztor. Życiu przebywających tam kapłanów nadał także regułę. 

Ambroży zmarł w nocy z 3 na 4 kwietnia 397 roku, był to świt Wielkiej Soboty. Modląc się brał udział w uroczystościach paschalnych. Sposób w jaki umierał, był potwierdzeniem jego życia. 

Pozostawił po sobie liczne pisma moralno-ascetyczne, dogmatyczne, mowy, listy oraz hymny, które weszły na stałe do liturgii. Bogatą spuściznę literacką stanowią przede wszystkim kazania, komentarze do Ewangelii św. Łukasza, pisma dogmatyczne, mowy i 91 listów. 
p> Z racji bogatej spuścizny literackiej został zaliczony, obok św. Augustyna, św. Hieronima i św. Grzegorza I Wielkiego, do grona 4 wielkich doktorów Kościoła zachodniego. Jego święto ustalono w rocznicę konsekracji biskupiej. Jest patronem Bolonii i Mediolanu oraz pszczelarzy. 

W ikonografii św. Ambroży przedstawiany jest w stroju pontyfikalnym. Malarze często ukazywali go w grupie czterech ojców Kościoła. Jego atrybutami są: bicz o trzech rzemieniach, dziecko w kołysce, gołąb i ptasie pióro jako znak boskiej inspiracji.