Odpowiedź na obdarowanie

Wyjście do innych jest odpowiedzią, której udzielamy nie człowiekowi, tylko Bogu. To fundament tego, co nazywamy miłosierdziem. Jestem przekonany, że jeśli człowiek nie odkryje, że wychodząc do drugiego, odpowiada Bogu, to lepiej go do nikogo nie posyłać – uważa bp Grzegorz Ryś.

– Niedawno rozmawiałem z jednym z kapłanów bardzo zaangażowanych w głoszenie miłosierdzia. Podzielił się ze mną rozmową z jednym ze swych kolegów, któremu mówił o miłosierdziu, na co usłyszał: „Ja już rzygam tym miłosierdziem”. To oznacza, że uczynki miłosierdzia traktował jako obowiązki, ciągle nowe i niekończące się, a nie jako odwdzięczanie się Bogu za to, że tak wiele otrzymaliśmy – opowiadał bp Ryś. – Dlaczego masz wyjść do przybysza? – pytał biskup. – Bo sam kiedyś byłeś przybyszem i Pan jest przybyszem. Cóż takiego dałeś, czego wcześniej nie otrzymałeś od Boga? Chrystus jest Tym, który karmi i – dla twojego dobra – jest tym, który jest głodny. Oczekuj Chrystusa, gdy leży pod mostem, oczekuj Go, gdy jest głodny, oczekuj, gdy jest przybyszem. Najpierw jestem obdarowany, a potem proszony o wzajemność. To się dzieje wtedy, gdy przede mną staje ubogi, a w nim Chrystus.

W historii Kościoła jest wiele przykładów ludzi, którzy te słowa traktowali dosłownie. Jednym z nich jest św. Franciszek, który usłyszał, by to, co słodkie, zmieniać w gorzkie, a to, co gorzkie, ma stać się słodkim. Po wyjściu na drogę po modlitwie widzi od razu trędowatego. Dla niego było oczywiste, że ten gorzki do tej pory widok ma zamienić w słodki. Podszedł więc i pocałował trędowatego w usta. Oznaczało to: „Jesteś mi równy”. Wolontariat należy przeżywać jako podjęcie dzieł Bożych. To nie jest tak, że mamy robić coś dla Pana Boga, ale mamy podjąć dzieła Boże – mówił biskup.