Papież senior Benedykt XVI 28 czerwca po raz pierwszy od czasu ustąpienia będzie w Pałacu Apostolskim, który opuścił 28 lutego 2013 r. Powodem powrotu są obchody 65. rocznicy jego święceń kapłańskich. Na uroczystość zorganizowaną przez Fundację Josepha Ratzingera-Benedykta XVI" do Sali Klementyńskiej Pałacu Apostolskiego przybędzie papież Franciszek. Ten powrót ma szczególne znaczenie dla duchowieństwa. Dlaczego?
Benedykt XVI wręczy uczestnikom najnowszy, 12. tom swoich Opera Omnia poświęcony kapłaństwu, pt. „Głosiciele Słowa i słudzy waszej radości”. Zgromadzono w nim ponad 80 tekstów poświęconych posłudze kościelnej. Podtytuł brzmi: „Teologia i duchowość sakramentu święceń”. Zawarte są tam studia teologiczne, rozważania na temat duchowości kapłańskiej i homilie z lat 1954-2002.
Od czasu ustąpienia z papieskiego urzędu 28 lutego 2013 r. Benedykt XVI bardzo rzadko pokazuje się publicznie. Pojawił się na dwóch konsystorzach dla kreowania nowych kardynałów: 22 lutego 2014 i 14 lutego 2015. Był też obecny na spotkaniu Franciszka z dziadkami i osobami starszymi 28 września 2014 roku. Koncelebrował Mszę św. podczas kanonizacji świętych Jana XXIII i Jana Pawła II 27 kwietnia 2014 oraz beatyfikacji Pawła VI 19 października 2015. Jako pierwszy pielgrzym przeszedł przez Bramę Miłosierdzia w bazylice watykańskiej, 8 grudnia 2015, z okazji inauguracji Roku Jubileuszowego.
Ks. Joseph Ratzinger przyjął święcenia kapłańskie wraz ze swym bratem Georgiem 29 czerwca 1951 r. z rąk ówczesnego arcybiskupa Monachium i Fryzyngii, kard. Michaela von Faulhaber. Mszę prymicyjną odprawił 8. lipca w Traunstein, gdzie mieszkali jego rodzice.
W swoich wspomnieniach z 1998 r. pt. "Moje życie" kard. Joseph Ratzinger wspomina, że 29 czerwca 1951 r., w uroczystość świętych Piotra i Pawła święceń kapłańskich 40 kandydatom udzielił w katedrze we Fryzyndze kard. Faulhaber. "Pamiętam bardzo dokładnie ten słoneczny letni dzień. Był to punkt kulminacyjny mojego życia. W chwili gdy sędziwy biskup położył na mnie ręce, jakiś skowronek wzbił się z ołtarza głównego katedry i zanucił radosną melodię. Było to dla mnie jakby zawołanie z góry: tak jest dobrze, jesteś na właściwej drodze!" - napisał ówczesny prefekt Kongregacji Nauki Wiary, późniejszy papież.
Ks. Georg Ratzinger poświęcił się muzyce i został dyrektorem światowej sławy chóru chłopięcego „Regensburger Domspatzen” (Katedralne Wróbelki z Ratyzbony). Jego brat Joseph został profesorem teologii. W 1977 r. papież Paweł VI mianował go metropolitą Monachium i Fryzyngii a w 1982 r. został z woli Jana Pawła II prefektem watykańskiej Kongregacji Nauki Wiary. 19 kwietnia 2005 r. kardynałowie wybrali na papieża „prostego, skromnego pracownika Winnicy Pańskiej”. "Nie jest on żadnym księciem Kościoła lecz sługą Kościoła, `brygadzistą`, który nie był stworzony do bycia pierwszym i odpowiedzialnym za całość, na którego spadła `gilotyna` wyboru na papieża" - napisał w wywiadzie rzece "Światło świata. Papież, Kościół, znaki czasu" wybitny niemiecki pisarz i publicysta Peter Seewald. „Zawsze jestem w rękach Pana i muszę liczyć się również z rzeczami, których nie chcę” – wyznaje w książce i dzieli się refleksją: „Obok wielkich muszą być i mali papieże, których Pan daje”.
11 lutego 2013 r. papież Ratzinger podjął decyzję, jakiej nie ośmielił się podjąć od 600 lat żaden z jego poprzedników: ogłosił swoje ustąpienie z papieskiego urzędu.
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).