Reformować czy ożywiać?

2. Kontekst drugiego czytania Rz 8,22-27

Podstawowym tematem Listu do Rzymian, przynajmniej sporej jego części, jest zbawienie przez wiarę. W ósmym rozdziale, z którego pochodzi czytanie, Paweł przypomina chrześcijanom w Rzymie, że są synami Bożymi. Kreśląc przed ich oczyma obraz zaszczytu jaki ich spotkał, odpowiada jednak na niewątpliwie nurtujące niejednego pytanie: skoro jesteśmy dziećmi Boga i współdziedzicami Chrystusa, to czemu na tym świecie spotyka nas jeszcze tyle nieszczęść i zła? Mówi im więc Paweł: „Sądzę bowiem, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić” (12, 18) by po chwili dodać:

Wiemy, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia. Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy oczekując przybrania za synów - odkupienia naszego ciała. W nadziei bowiem już jesteśmy zbawieni. Nadzieja zaś, której spełnienie już się ogląda, nie jest nadzieją, bo jak można się jeszcze spodziewać tego, co się już ogląda? Jeżeli jednak, nie oglądając, spodziewamy się czegoś, to z wytrwałością tego oczekujemy.

Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, wie, że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą.

Co zwraca uwagę?

• Jesteśmy zbawieni. Ale w nadziei, mamy dopiero nadzieję na zbawienie. Cóż by to jednak była za nadzieja, gdybyśmy jej spełnienia już się doczekali? Żeby była nadzieją (a nie pewnością) musimy podlegać różnorakim przeciwnościom. I wytrwale oczekiwać spełnienia owej nadziei.
   
• Mamy pierwsze dary Ducha. Czeka nas chyba znacznie więcej.
   
• W tym oczekiwaniu nie jesteśmy sami. Gdy nie wiemy jak się modlić, sam Duch modli się w nas.
   
• Ta modlitwa Ducha w nas zawsze jest zgodna z Bożą wolą. Ten, który przenika serca – Jezus Chrystus – wie o tym. Skomplikowane? Może. W sumie to pokazanie, jak bardzo Bóg jednoczy się z chrześcijaninem. Już nie ma góry Horeb (Synaj), strasznej burzy, mgły, trzęsienia ziemi i głosu trąby. Bóg mieszka w człowieku....