W kościele św. Wojciecha na krakowskim rynku trwa czuwanie w intencji odnowy moralnej miasta pod nazwą „Szpital domowy”.
„Często modlących się jest bardzo dużo, na tyle, że musimy nagłaśniać nabożeństwa na zewnątrz” – opisał KAI przebieg modlitw ks. Dariusz Talik, diecezjalny duszpasterz akademicki. Już 3 tygodnie młodzież pod przewodnictwem duszpasterstw akademickich Krakowa codziennie modli się przed Najświętszym Sakramentem o przemianę środowiska krakowskiego. „Każdego dnia rzeczywiście gromadzą się młodzi ludzi. Co ciekawe widać wyraźną rotację – nie są to ciągle te same osoby” – ocenił ks. Dariusz Talik. Dodał, że każdego dnia młodzież akademicka z poszczególnych duszpasterstw prowadzi nabożeństwa zgodnie z własnym zamysłem, ale wpisując się w główny cel czuwania.
Ks. Talik podkreślił, że ważne jest również to, iż młodzież poza uczestnictwem w modlitwie, zaprasza do czuwania także przechodniów. „Odbiór akcji jest w większości przypadków pozytywny. Z relacji młodych wynika, że często zapraszane osoby wchodzą na moment do kościoła, a jeśli nie mogą od razu, deklarują, że przyłączą się do modlitwy w inny dzień” – powiedział duszpasterz.
W najbliższych dniach czuwaniu przewodniczyć będą: DA Dar (10.12), DA Beczka (11.12), Ruch Światło-Życie (12.12), Wspólnota Małżeństw (13.12), Wspólnota Góra Oliwna (14.11), DA Pijarów (15.12), DA Na Miasteczku (16.12) oraz DA Patmos (17.12). Na zakończenie miesięcznego czuwania odprawiona zostanie Msza św. z udziałem wszystkich wspólnot, które włączyły się w modlitwę.
Modlitwa o moralną odnowę Krakowa pod nazwą „Szpital domowy” jest inicjatywą krakowskiego środowiska duszpasterstw akademickich, które wyraziło zaniepokojenie stanem moralnym miasta.
Miesięczne czuwanie rozpoczęło się 18 listopada i potrwa do 18 grudnia – młodzież gromadzi się w kościele św. Wojciecha od 20:00 do 22:00. Czuwaniu towarzyszy także zbiórka środków pieniężnych na pomoc osobom wykorzystanym i poranionym.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).
Pobożność ludowa to główna siła napędowa korsykańskiego katolicyzmu.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).
To nie wojna. T korzystanie z praw zagwarantowanych w konstytucji.