Lineamenta Nowej Ewangelizacji

Głoszenie Ewangelii

Celem «nowej ewangelizacji» jest głoszenie Ewangelii i przekazywanie wiary. Ewangelia nie powinna być postrzegana jako księga lub doktryna, ale jako spotkanie z wydarzeniem, z Osobą Jezusa Chrystusa, która nadaje życiu nową perspektywę, a tym samym decydujące ukierunkowanie (por. L, 11). Chrześcijanie są wzywani do nawiązywania osobistej relacji z Jezusem we wspólnocie wiernych, w Kościele. On prowadzi nas do Ojca za sprawą Ducha Świętego. „Celem przekazywania wiary jest zatem doprowadzenie do spotkania z Jezusem Chrystusem, w Duchu, aby móc poznać Jego i naszego Ojca” (tamże). Przekazywanie Ewangelii jest świadectwem «przebywania» z Jezusem, przeżywanie wraz z Nim w Duchu doświadczenia Ojca i dzielenia się, tym co się przeżyło, doświadczyło jako dobrego, pozytywnego i pięknego. Takie zadanie zwiastowania i głoszenia nie jest zarezerwowane dla kogoś, dla nielicznych wybranych. Jest darem danym każdemu człowiekowi, który z ufnością odpowiada na powołanie do wiary (por. L, 12). Przekazywanie wiary dokonuje się przez modlitwę, będącą „wiarą w działaniu”. Miejscem na nią najodpowiedniejszym jest liturgia, która odgrywa niezastąpioną rolę pedagogiczną, «w niej bowiem podmiotem wychowującym jest sam Bóg, a prawdziwym nauczycielem modlitwy jest Duch Święty» (L 14).

Podmiotem przekazu wiary jest Kościół powszechny, „prawdziwie obecny we wszystkich prawowitych miejscowych zgromadzeniach wiernych” (L, 26). Świadczy o tym liczba chrześcijan — kapłanów, zakonników, świeckich, katechetów, rodzin, wspólnot, grup i ruchów — którzy angażowali się w sposób spontaniczny i bezinteresowny w przekazywanie wiary. Jednakże «klimat kulturalny i stan znużenia, w którym znajduje się wiele wspólnot chrześcijańskich, grożą osłabieniem zdolności głoszenia, dawania świadectwa i wychowywania w wierze naszych Kościołów lokalnych» (L, 15). Ta sytuacja wymaga nowego zapału, odnowionej gorliwości, daru Ducha Świętego, aby można było z radością i zapałem głosić Dobrą Nowinę. Jest to zadanie całego Kościoła, wszystkich jego członków, a staje się ono jeszcze bardziej naglące w obliczu wyzwań współczesnego społeczeństwa.

Chrześcijanie także dzisiaj są wzywani do uzasadniania nadziei, która w nich jest (por. 1 P 3, 15) — w nowym stylu wspólnotowym i prywatnym. Powinni czynić to „łagodną mocą, która pochodzi ze zjednoczenia z Chrystusem w Duchu, oraz z determinacją, właściwą temu, kto wie, że jego celem jest spotkanie z Bogiem Ojcem w Jego królestwie” (L, 16). Chrześcijanie winni dawać świadectwo prywatne i publiczne, musi ono obejmować myśli i czyny, wewnętrzne życie wspólnot chrześcijańskich oraz ich rozmach misyjny, ich działalność edukacyjną i dzieła miłosierdzia oraz obecność we współczesnym społeczeństwie, by mu przekazywać dar chrześcijańskiej nadziei. „Owocem całego procesu przekazywania wiary jest budowanie Kościoła jako wspólnoty świadków Ewangelii” (L, 17). By czynić to zgodnie z wolą Pana Jezusa, sam Kościół «winien być ewangelizowany, żeby mógł zachować swą świeżość, gorliwość i moc w głoszeniu Ewangelii.

Wprowadzenie w życie chrześcijańskie

Nowe głoszenie Ewangelii wpisuje się w już istniejące formy duszpasterstwa. „Lineamenta” zachęcają zatem do refleksji nad ich skutecznością. Szczególną uwagę poświęca się inicjacji chrześcijańskiej oraz katechezie. Autorzy dokumentu przyznają, że jest on poszukiwaniem programu duszpasterskiego dla współczesnego Kościoła. Patrząc na początki Kościoła podkreślają, że to Duch Święty jest głównym podmiotem misyjnej działalności. Stąd wszelkie konsultacje na temat «nowej ewangelizacji» muszą być przede wszystkim wspólnym wsłuchiwaniem się w Boga, aby poznać, co Duch mówi i do czego wzywa Kościół dzisiaj. Dokument zwraca uwagę, aby na podjąć na nowo refleksję nad sakramentami „inicjacji chrześcijańskiej”: chrztem, bierzmowaniem i Eucharystią. Są one postrzegane jako „etapy drogi narodzin do dojrzałego życia chrześcijańskiego” (L, 18). Nie wystarczy ograniczyć wychowania do wiary do ewentualnej nauki religii w szkole, bowiem głoszenie Ewangelii i wdrażanie do wiary zwłaszcza dzieci i młodzieży poprzez katechezę i katechumenat jest misją właściwą Kościołowi.