Dziedziniec Pogan w Sztokholmie

Otwarcia 13 września dokona kard. Gianfranco Ravasi, przewodniczący Papieskiej Rady Kultury, i pisarz Georg Klein. O spotkaniu pisze w najnowszym wydaniu watykański dziennik L`Osservatore Romano.

Po wystąpieniu watykańskiego hierarchy i Georga Kleina nastąpi seria dialogów. Pierwszy („Co znaczy wierzyć i nie wierzyć?”) między Ulfem Danielssonem, profesorem fizyki na uniwersytecie w Uppsali, i Ingemarem Ernbergiem, biologiem i autorem książki Cos'è la vita? (Co to jest życie?). Nad kwestią: „Czy istnieje świat niematerialny?”, zastanawiać się będą natomiast Antje Jackelén, biskup Kościoła Szwecji, i Per Christian Jersild, pisarz i lekarz, natomiast Ylva Eggehorn (pisarka) i Åsa Wikforss (profesor filozofii na uniwersytecie w Sztokholmie) będą rozmawiać na temat „Czym jest człowiek?” 14 września na temat: „Co znaczy wierzyć i nie wierzyć?” będą dyskutować Anders Carlberg, pisarz i założyciel Fryshuset, i Linnea Jacobsson, wiceprzewodnicząca Młodzieży Lewicy Chrześcijańskiej. Następnie prowadzić będą dialogi Jessica Schedvin i Christer Sturmark (przewodnicząca Młodych Humanistów i przewodniczący Humanistów Świeckich), i Per Wirtén (pisarz) oraz Fazeela Zaib (działacz pokojowy i blogger). Spotkania w pierwszym dniu będą się odbywały w Królewskiej Akademii Nauk, natomiast w drugim – w Fryshuset – największym ośrodku działalności społecznej dla młodzieży w Europie, który przyjmuje młodzież przeżywającą trudności.

Nieobecny będzie, ponieważ zmuszony był zrezygnować w ostatniej chwili, pisarz Torgny Lindgren. Wielki selekcjoner słów, inspirujący się wiejską tradycją ustną; snujący milczenie, zakorzeniony zarazem w głębokiej Szwecji, w tradycji biblijnej i w literaturze europejskiej. Jego poetyka zadaje się wyrażać, że żadne potępienie nie jest definitywne: łaska nie ma reguł i może przyjść w chwili i ze strony najbardziej niespodziewanej. Twórczość Lindgrena mówi nam, że granica między prawdą a fałszem w świecie rzeczy i osób jest więcej niż zmienna: jest pozbawiona sensu w świecie kierującym się fantazją bez granic, dziwaczną, dowcipną, niekiedy gotycką, ale nigdy mroczną.

Powieści Lindgrena są pełne akcji. Jednak akcji powierzonej słowu i refleksji. Są to czyny zuchwałe i brawurowe, które wynikają ze słowa, z jego zdolności ujawniania nie tyle tego, co jest prawdziwe, ile tego, co właściwe. Pisarz zwraca uwagę na to, że większość nieszczęść naszych czasów było spowodowanych przez lekturę i pisarstwo: wzory chemiczne, kod genetyczny, programy partii, deklaracje wojen, władze, bomba atomowa.