W Jerozolimie, w trzecim dniu modlitwy ekumenicznej, chrześcijanie prosili o dar jedności w luterańskim kościele Zbawiciela, położonym w sąsiedztwie bazyliki Kalwarii i Bożego Grobu.
W Ziemi Świętej Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan miał początek w niedzielę 22 stycznia, po zakończeniu ormiańskich uroczystości Bożego Narodzenia.
Tegoroczny program ekumenicznej modlitwy rozpoczął się w anglikańskiej katedrze św. Jerzego. W przygotowanie i organizację spotkań włączyli się, oprócz wspólnoty anglikańskiej, Ormianie z katedry św. Jakuba, luteranie z kościoła Zbawiciela, wspólnota etiopska i koptyjska oraz katolicy pod przewodnictwem patriarchatu łacińskiego.
W czwartek (26.01) modlitwa o jedność odbędzie się tradycyjnie w Wieczerniku na Syjonie. Liturgia celebrowana w miejscu, gdzie Pan Jezus modlił się, „aby wszyscy byli jedno”, jest najważniejszym momentem ekumenicznej modlitwy w Jerozolimie.
W Ziemi Świętej wyznawcy Jezusa Chrystusa zrzeszeni są w trzynastu głównych Kościołach, z których sześć należy do Kościoła katolickiego, a siedem pozostałych nie uznaje zwierzchnictwa Papieża. Wszystkie wspólnoty z wyjątkiem patriarchatu greckoprawosławnego uczestniczą w Tygodniu Modlitw o Jedność Chrześcijan.
Ziemia Święta, gdzie istnieją wszystkie główne wspólnoty chrześcijańskie, jest najbardziej wskazanym miejscem ekumenicznej modlitwy i dialogu. Dialog ten realizuje się nie tyle na płaszczyźnie dyskusji teologicznych, lecz w codziennym życiu. Można nazywać go „ekumenizmem filiżanki kawy czy herbaty“. Jednym z uprzywilejowanych momentów spotkań ekumenicznych jest wymiana życzeń z okazji świąt Bożego Narodzenia czy Wielkanocy.
W kościołach ustawiane są choinki, ale nie ma szopek czy żłóbka.
To doroczna tradycja rzymskich oratoriów, zapoczątkowana przez św. Pawła VI w 1969 r.
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).