Wakacje się kończą, więc już po Camino?

Camino de Santiago oferuje różnorodne trasy, dostosowane zarówno do początkujących, jak i zaawansowanych pielgrzymów. Wybór trasy zależy od indywidualnych preferencji, doświadczenia, kondycji fizycznej i pory roku. Warto pamiętać, że poza opisanymi w tym przewodniku trasami, w terenie istnieje ich dużo więcej – pokrywają one dość gęstą siecią niemal całą Hiszpanię (mówiąc tylko o tym kraju). Dość powiedzieć, że tylko z Drogą Francuską łączy się blisko 20 odnóg i wariantów łącznikowych (np. z Camino Norte), w tym (całkowicie pominięte w tym opracowaniu) długie trasy ze wschodniego wybrzeża kraju – jak drogi Argar, Sureste, Levante, Lana, Sagunto, Castellon, Ebro czy Catalán). Każdy znajdzie tu zatem odpowiadający mu wariant.

Dla początkujących pielgrzymów idealną opcją jest Camino Portugués, szczególnie odcinek z Porto do Santiago de Compostela. Ta trasa liczy około 240 km i można ją pokonać w ciągu 10–14 dni. Charakteryzuje się łagodnym ukształtowaniem terenu i dobrze rozwiniętą infrastrukturą, co ułatwia pierwsze kroki w świecie pielgrzymowania. Dodatkowo trasa ta oferuje piękne widoki na wybrzeże Atlantyku i malownicze portugalskie miasteczka.

Camino Francés jest najlepsze dla początkujących ze względu na dobrą infrastrukturę. By przejść cały szlak, warto mieć 25–30 dni. Inną opcją dla mniej doświadczonych jest ostatni odcinek Camino Francés, rozpoczynający się w Sarrii. Ten 100-kilometrowy szlak można przejść w ciągu 5–7 dni, co pozwala na zdobycie Composteli (certyfikatu ukończenia pielgrzymki) przy minimalnym wysiłku fizycznym.

Dla bardziej zaawansowanych pielgrzymów, poszukujących wyzwań, doskonałym wyborem jest Camino del Norte. Ta trasa, biegnąca wzdłuż północnego wybrzeża Hiszpanii, charakteryzuje się bardziej wymagającym terenem, z licznymi wzniesieniami, ale oferuje spektakularne widoki.

Camino Primitivo jest krótsze, ale może stanowić wyzwanie, prowadzi bowiem przez górzyste tereny Asturii i wymaga dobrej kondycji fizycznej. Podążanie śladami pierwszych średniowiecznych pielgrzymów może wymagać większego wysiłku.

Droga angielska z północy jest krótkim wariantem Camino dla mających mniej czasu.

Drogi z południa kraju to długie i wymagające fizycznie szlaki, wymuszające dobre planowanie. Wybierz je, jeśli masz doświadczenie w wielodniowych wędrówkach lub jeśli masz za sobą któryś z łatwiejszych szlaków Camino.

Niezależnie od wybranej trasy kluczowe jest odpowiednie przygotowanie fizyczne i mentalne. Dla początkujących zaleca się rozpoczęcie od krótszych odcinków i stopniowe zwiększanie dystansu. Zaawansowani pielgrzymi mogą rozważyć połączenie kilku tras lub eksplorację mniej uczęszczanych szlaków, takich jak Via de la Plata czy Camino Inglés.

Każda trasa Camino ma swój unikatowy charakter i oferuje niepowtarzalne doświadczenia. Wybór powinien być podyktowany nie tylko poziomem trudności, ale także osobistymi preferencjami i celami duchowymi pielgrzymki.

KIEDY NAJLEPIEJ WYRUSZYĆ?
Najlepszy czas na przejście Camino de Santiago w dużej mierze zależy od osobistych preferencji dotyczących pogody, frekwencji na szlaku oraz wybranej trasy.

Wiosna (marzec – maj) to przyjemna pogoda, łagodne temperatury, na ogół w zakresie od 9°C do 22°C, zielone krajobrazy i mniej pielgrzymów w okresie marzec–kwiecień, co pozwala na spokojniejszy marsz. Kwiecień bywa jednak deszczowy, więc zaleca się posiadanie wodoodpornego sprzętu.

Lato (czerwiec – połowa września) to ciepła i stabilna pogoda, długie dni oraz czas, gdy odbywa się wiele lokalnych festiwali. To równocześnie najpopularniejszy okres wędrówek. Warto więc pamiętać, że w lipcu i sierpniu szlaki i schroniska są najbardziej zatłoczone. Okres letni to też upały, często przekraczające 30°C. Lato jest bardzo (!) niewskazane na wędrówki z południa Hiszpanii. Tam najcieplejsze miesiące mogą oznaczać skwar sięgający 40°C. Wiosna (kwiecień/maj) oraz jesień (wrzesień) będą właściwymi okresami, by ruszyć na Camino Mozárabe lub Via de la Plata.

Jesień (połowa września – listopad) to ponownie łagodne temperatury i komfortowe warunki do wędrowania, z temperaturami zazwyczaj wahającymi się od 10°C do 25°C. Do tego dochodzi oszałamiająca, jesienna sceneria i znacznie mniej uczęszczane szlaki w październiku i listopadzie. Późniejsza jesień może jednak przynieść więcej deszczu i wiatru. Dla osób preferujących spokojniejszą atmosferę druga połowa września lub październik będą dobrym wyborem. Pogoda nadal sprzyja, a szlaki i schroniska są mniej oblegane.

Zima (grudzień – luty) to absolutny spokój i samotność, bardzo mała frekwencja pielgrzymów na szlaku i duża dostępność zakwaterowania, choć niektóre schroniska są wówczas zamknięte. Wadą jest oczywiście zimno, deszcz i trudne warunki, szczególnie w obszarach górskich, takich jak Pireneje, gdzie może padać śnieg. Zima na Camino to okres dla koneserów... i pustelników.

Podsumowując: na wielu trasach najlepszy czas na wędrówkę szlakami Camino de Santiago to późna wiosna (od kwietnia do początku czerwca) i wczesna jesień (od połowy września do końca października). W tych miesiącach uda się połączyć przyjemną pogodę i umiarkowaną frekwencję. Ten przedział czasowy oferuje optymalne warunki pogodowe i długie dni, co sprzyja wędrówce i eliminuje konieczność marszu po zmroku. Temperatury są umiarkowane, pozwalając na zabranie mniejszej ilości ubrań. Wybierając szlaki na południu Hiszpanii, warto przejść najcieplejsze odcinki w kwietniu lub na przełomie września i października.

*

Powyższy tekst, którego tytuł i podtytuł pochodzą od Redakcji, jest fragmentem książki „Camino de Santiago. Droga Świętego Jakuba. Przewodnik dla turystów i pielgrzymów” autorstwa Łukasza Supergana. Więcej o tej publikacji przeczytasz tutaj