Półwysep na biegunach

Globalna szachownica

Po zakończeniu II wojny światowej i rozgromieniu Japonii alianci zgodzili się, że Korea, będąca wcześniej częścią japońskiego imperium, powinna uzyskać niepodległość. Szybko jednak świat ponownie stał się „globalną szachownicą”, a wiele krajów doświadczyło okrutnego losu wojny. Tak było w Korei, gdzie już w pięć lat po zdobyciu Berlina i Tokio doszło do kolejnej konfrontacji na wielką skalę. Południowa część Półwyspu Koreańskiego pozostawała w rękach Amerykanów, podczas gdy Północ znajdowała się pod kuratelą ZSRR. W 1948 r. powstały dwa rywalizujące ze sobą państwa, a w rok później Amerykanie wycofali z półwyspu swe wojska. Wtedy też przywódca koreańskich komunistów Kim Ir Sen postanowił zjednoczyć półwysep siłą.

25 czerwca 1950 r. wojska komunistycznej Północy przekroczyły 38 równoleżnik i zaatakowały na całej linii. W ciągu 3 m-cy armia Kim Ir Sena zajęła niemal cały obszar Korei Płd. Kontruderzenie desantu wojsk ONZ (głównie amerykańskich) doprowadziło do odrzucenia komunistów i przeniesienia frontu na terytorium Korei Płn. Z pomocą towarzyszom koreańskim ruszyła armia chińska (oficjalnie byli to spontanicznie napływający tzw. ochotnicy), licząca pod koniec 1950 r. 800 000 ludzi. Część historyków jest przekonana, że w bitwach powietrznych za sterami samolotów mig siedzieli nie tylko Koreańczycy i Chińczycy, ale także piloci rosyjscy.