Matka Boża z Guadalupe – mniej znane szczegóły, trudne do wyjaśnienia

Przypomniał, że Maryja objawiła się czterokrotnie w 1531 w pobliżu dzisiejszego Miasta Meksyk. Według dokumentów, sanktuarium, znajdujące się obecnie na wzgórzu Tepeyac, wzniesiono na Jej życzenie w czasie, gdy tylko nieliczni mieszkańcy regionu przyjęli chrześcijaństwo. Jednym z największych cudów, wynikających z tych objawień, było to, że dzięki nim w krótkim czasie (do 1539 r.) ponad 8 milionów Azteków nawróciło się na chrześcijaństwo.

Choć przez lata doszło do wielu objawień maryjnych, to Guadalupe wyróżnia się pod kilkoma istotnymi względami. W przeciwieństwie do Lourdes i Fatimy sama nazwa „Guadalupe” nie pochodzi od miejsca objawień. Gdy Maryja ukazała się św. Janowi Diego, nazwa ta nie miała żadnego związku z tym miejscem, lecz odnosiła się do znanego sanktuarium maryjnego w Hiszpanii (ważnego dla hiszpańskich kolonizatorów). Dla Azteków brzmienie słowa „Guadalupe” przypominało jednak wyrażenie w miejscowym języku nahuatl, oznaczające „tę, która miażdży węża”, co miało wymiar symboliczny, ponieważ w wyniku objawienia zakończono składanie ofiar z ludzi.

Matka Boża z Guadalupe to jedno z nielicznych objawień, w których ukazuje się Ona jako kobieta brzemienna. Celem Jej ukazania się było przedstawienie miejscowej ludności Jej nienarodzonego Syna, Jezusa Chrystusa. Z tego względu Pani z Guadalupe na zawsze pozostanie „patronką nienarodzonych”.

Także w odróżnieniu od innych podobnych zjawisk, po tym objawieniu pozostał fizyczny znak – wizerunek Maryi z Guadalupe, cudownie utrwalony na płaszczu (tilmie) św. Jana Diego. Pojawił się on w chwili, gdy przyszły święty rozwinął swój płaszcz przed biskupem, ukazując róże kastylijskie – nienaturalne dla tego regionu i nieobecne o tej porze roku – jako dowód objawienia.

Z obrazem Matki Bożej z Guadalupe wiąże się wiele zadziwiających tajemnic. Na przykład mikroskopowe badania w podczerwieni wykazały brak pociągnięć pędzla i pigmentów farby. Kolory nie pochodzą ani od zwierząt, ani roślin, ani minerałów. Również nie wchodzą w grę sztuczne barwniki, gdyż wynaleziono je dopiero trzy wieki później.

Tilma wykonana jest z włókien agawy (ayate), które zazwyczaj ulegają zniszczeniu po 20-30 latach. Tymczasem wizerunek liczy już niemal 500 lat, nie ma ochronnego lakieru, a przez pierwszych 100 lat był narażony na warunki atmosferyczne i dotykany przez miliony wiernych, a jednak przetrwał w stanie nienaruszonym. Choć wykonany z grubo tkanej tkaniny, obraz wygląda od strony wizerunku jakby był z jedwabiu, czego nie da się naukowo wyjaśnić.

Kolor skóry Maryi i dłoni z daleka wydaje się oliwkowy, lecz z bliska jest biało-szary. Efekt ten przypomina zjawiska optyczne w naturze, np. u piór ptaków czy skrzydeł motyli, co jest praktycznie niemożliwe do wykonania przez człowieka, zwłaszcza na tkaninie w 1531 roku.

W 1921 próbowano celowo zniszczyć obraz, ukrywając bombę w wazonie z kwiatami. Eksplozja wybiła witraże bazyliki i wygięła metalowy krzyż ołtarzowy, ale cienka szyba chroniąca obraz pozostała nietknięta. Żaden uczestnik Mszy nie został ranny, co uznano za cud.

W 1929 roku odkryto, że w oczach Matki Bożej widnieją mikroskopijne odbicia ludzi. Badanie okulistyczne z 1956 wykazało, że oczy zachowują się jak ludzkie, odbijając obraz tak, jak robi to oko człowieka. Malowanie takich detali w 1531 było niemożliwe, zwłaszcza że zjawisko to nie było znane naukowo aż do końca XIX wieku.

Matka Boża z Guadalupe jest wyjątkowa ze względu nie tylko na objawienia, ale także na cudowny wizerunek, który pozostawiła. To objawienie doprowadziło do największego masowego nawrócenia w historii chrześcijaństwa i uczyniło Maryję patronką nienarodzonych. Obraz ten nadal zadziwia naukowców i wierzących.

Bazylika Matki Bożej z Guadalupe to najczęściej odwiedzane sanktuarium maryjne na świecie. Co roku miliony pielgrzymów przybywają do Miasta Meksyk, by modlić się, oddać hołd Maryi i kontemplować Jej wizerunek.