Przebudzenie wszędzie jest możliwe

W bytomskim areszcie kaplica jest dostępna dla chętnych tylko w wybrane soboty.

– Kaplica znajduje się na terenie szpitala więziennego, wewnątrz aresztu, dokąd przywożone są też osoby z innych ośrodków. Do czwartku osadzeni muszą zgłosić wychowawcy, że chcą skorzystać z posługi indywidualnej księdza. Żeby wziąć udział we Mszy św., też trzeba najpierw się zapisać i z tym  jest sprawa bardziej skomplikowana. Każda grupa może uczestniczyć w niej co siedem tygodni, bo tyle jest grup izolacyjnych, z których osadzeni nie mogą się ze sobą kontaktować. Chyba że któraś z grup rezygnuje, wtedy oczekiwanie się skraca. Ale każdy z osadzonych może przystąpić raz w tygodniu do Komunii, jeśli wyrazi taką wolę.

Czy ten wymuszony rytm Eucharystii dla osób przebywających w areszcie jest dużym ograniczeniem?

– Na pewno są wśród nich osoby, które chciałyby uczestniczyć  we Mszy św. częściej, czasem o tym mówią. Niektórzy oglądają transmisję w telewizji, o ile mają w celi odbiornik, na co musi się zgodzić dyrektor aresztu.

Czy udział we Mszy to rzeczywiste pragnienie, czy może okazja do wyjścia z celi?

– Ci osadzeni, którzy są na Mszy św., naprawdę w niej uczestniczą,  śpiewają, odpowiadają, wiedzą, jak się zachować. Niektórzy przez długi okres swojego życia byli na bakier z Kościołem, ale teraz mają dużo czasu na przemyślenia i do niego wracają.

Czyli przebudzenie duchowe w więzieniu jest możliwe?

– Tak. Czasem żartuję, że największą popularnością w areszcie cieszy się resocjalizacja religijna. Zdarza się, że ludzie szczerze postanawiają zmianę życia, powrót do praktyk religijnych. I od tego ja tu jestem. Żeby pomóc im duchowo i z powrotem przyciągnąć do Kościoła.

Lubi ksiądz tę pracę?

– Tak. Sprawia mi może nie przyjemność, ale satysfakcję.

A jest dużym obciążeniem psychicznym?

– Czasami tak.