Z dumą w przyszłość

KAI: Księże Biskupie, jakie znaczenie dla diecezji ma jubileusz 600-lecia katedry i jak diecezja włocławska przygotowywała się do niego?

Bp Wiesław Mering: Do Jubileuszu przygotowywaliśmy się od dawna: przez 3 lata co kilka miesięcy zbierał się Komitet Przygotowawczy, który zarówno proponował pewne wizje rocznicowych uroczystości, jak i pilnował potem ich realizacji.

Nasze wysiłki poszły w kilku kierunkach: kulturowo-materialnym, którego efekty zresztą najłatwiej zauważyć. Należy do nich odrestaurowanie „Jubilatki” – czyli kościoła katedralnego, łącznie z przebudową prezbiterium, wspaniałej kaplicy renesansowej (miejsca święceń kapłańskich ks. Stefana Wyszyńskiego), pozostałych kaplic i dziedzińca przed wejściem do katedry, oraz odnowienie całości elewacji.

Troje spiżowych, monumentalnych drzwi prowadzących do Bazyliki oraz odtworzona na północnej ścianie katedry płaskorzeźba Piusa XI (zniszczona we wrześniu 1939 r.), bardzo mocno związanego z Włocławkiem (biskup włocławski Stanisław Zdzitowiecki był współkonsekratorem Achillesa Ratti przyjmującego święcenia biskupie) – dopełniają dzieła.

Wśród prac renowacyjnych należy podkreślić ogromny wysiłek związany z przebudową Biblioteki Wyższego Seminarium Duchownego, co pozwoliło powiększyć ją o 90 proc., oraz odnowienie kościoła św. Witalisa – najstarszej świątyni we Włocławku (pełniącej funkcję katedry podczas budowy obecnej, której jubileusz obchodzimy), dziś kościoła seminaryjnego.

Wreszcie podjęta została przebudowa XVIII-wiecznego pałacu biskupa Krzysztofa Antoniego Szembeka, późniejszego Kolegium Kanoników (zniszczonego przez zajęcie w latach komunizmu na potrzeby Milicji Obywatelskiej), któremu trzeba nie tylko przywrócić historyczny, piękny kształt, lecz również uczynić go czynnym, pulsującym ośrodkiem życia kulturowego Włocławka: będzie on siedzibą Muzeum Diecezjalnego (historia chrześcijaństwa na ziemiach Diecezji Włocławskiej sięga prawdopodobnie tysiąca lat), z aulą na koncerty, wernisaże, wykłady, spotkania, z magazynami i salami wystawowymi.

W Jubileusz wpisujemy też pewien gest moralny: zwrot pięknego, brązowego, ogromnego świecznika z kościoła świętych Piotra i Pawła w Rydze, który zrabowany przez hitlerowców został przechowany i zakonserwowany we włocławskiej katedrze.

Druga płaszczyzna moralno-religijna wiąże się ściśle z pielgrzymkami, nabożeństwami, zgromadzeniami w kościele katedralnym i wykorzystaniem łask jubileuszowych hojnie udzielonych nam przez Stolicę Apostolską. Wiąże się z tym wprowadzenie w katedrze stałej adoracji, codziennych dyżurów w konfesjonałach, a także głos dzwonów, które o godz. 15 przypominają mieszkańcom miasta godzinę śmierci Chrystusa i zachęcają do udziału w codziennym nabożeństwie do Miłosierdzia Bożego.

Pielgrzymki dotyczą również stanów: były dzieci pierwszokomunijne (ponad 3500!), młodzież, rodzice alumnów, prezbiterów i osób konsekrowanych, ludzie pracy, rzemieślnicy, nadzwyczajni szafarze Komunii św., strażacy, pracownicy kościelni, nauczyciele, kapłani diecezji. Przed nami pielgrzymki rolników, gimnazjalistów, kół różańcowych, ludzi zgromadzonych przy duszpasterstwie AA, i inni.