Świadectwo męczenników

Z miłości, w obronie krzyża i czystości

Wśród kandydatów na ołtarze są też osoby świeckie. To właśnie w tej grupie znajduje się bardzo znana z licznych publikacji i filmów rodzina rolników Józefa i Wiktorii Ulmów z Markowej k. Łańcuta w archidiecezji przemyskiej. Jak podają świadkowie, Ulmowie w czasie okupacji przechowywali Żydów, robili to bezinteresownie, z miłości do bliźniego. W momencie tragedii była u nich 8-osobowa rodzina Żydów z Łańcuta. Na skutek donosu 24 marca 1944 r. w domu Ulmów zjawili się hitlerowcy.

Najpierw zabili Żydów, następnie gospodarzy – Józefa (44 lata) i Wiktorię (32 lata), po czym taki sam los spotkał sześcioro ich dzieci, z których najstarsze miało 8 lat, a najmłodsze 1,5 roku. W chwili śmierci Wiktoria była w 9. miesiącu ciąży z siódmym dzieckiem. Początkowo ciała zamordowanych pogrzebano w pobliskim sadzie, a gdy później przenoszono je na cmentarz, okazało się, że już po zakopaniu ciał rozpoczął się poród, gdyż z łona matki wystawała główka i klatka piersiowa dziecka. Rodzina Ulmów otrzymała pośmiertnie medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. Kongregacja będzie musiała zdecydować, czy kryteria męczeństwa spełniają tylko rodzice, czy także dzieci Ulmów, a szczególnie ostatnie, które w momencie mordu znajdowało się w łonie matki.