Świadectwo męczenników

Wybitny duszpasterz i niepiśmienny chłop, rodzina z siedmiorgiem dzieci i kapelan powstania. Łączy ich męczeńska śmierć za wiarę z rąk hitlerowców w czasie II wojny światowej. Polski etap ich procesu beatyfikacyjnego został zamknięty 24 maja w Pelplinie.

Rodzina Józefa i Wiktorii Ulmów

Gdy w 1999 r. Jan Paweł II wyniósł na ołtarze aż 108 polskich męczenników drugiej wojny światowej, mało kto się spodziewał, że w niedługim czasie dojdzie do procesu beatyfikacyjnego kolejnej, równie licznej grupy Polaków, którzy oddali życie za wiarę. Szybko okazało się, że w pamięci wiernych zachowały się świadectwa męczeństwa innych katolików, którzy z różnych przyczyn nie zostali uwzględnieni w pierwszej grupie. Jeszcze w 1994 r. rozpoczęto proces beatyfikacyjny 17 męczenników z diecezji pelplińskiej, a w 2003 r.

Episkopat Polski zdecydował, że do tego procesu dołączono kandydatów z innych diecezji i zakonów, w sumie 122 osoby. Wśród nich duchowni z 8 diecezji, zakonnicy i zakonnice z 18 zgromadzeń oraz osoby świeckie. W trwającym 8 lat procesie na etapie polskim chodziło o zebranie dowodów, które wykażą, że oddali oni życie za wiarę ponosząc śmierć z rąk hitlerowców w czasie II wojny światowej, a pamięć o nich i ich męczeństwie trwa do dzisiejszych czasów. Liczba osób, których akta zostaną przekazane do Rzymu, jest mniejsza niż 122, bowiem już na samym początku uznano, że sława męczeństwa kilku kandydatów jest zbyt mała albo materiał dowodowy niewystarczający, do tego zakon jezuitów wyłączył swoich 17 kandydatów i  prowadzi oddzielny proces. Ostateczna lista będzie ogłoszona, gdy zebrany materiał zostanie przekazany do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.