Jedną z popularnych tras pielgrzymkowych do Santiago de Compostela jest tzw. szlak portugalski, przy czym zwykle idący nim zaczynają pielgrzymkę na północy Portugalii np. w Porto.
Tymczasem szlaki pokrywają cały kraj i trwają prace nad projektem mającym ożywić trasy, które, choć dawniej były przemierzane, dziś są rzadko wybierane.
W projekt angażują się samorządy, Stowarzyszenie Szlaków Portugalskich do Santiago oraz organizacje troszczące się o turystykę. Najbardziej znaną droga do grobu św. Jakuba wiodącą przez Portugalię jest szlak centralny rozpoczynający się w Lizbonie. Na tej trasie znajdziemy np. Coimbrę, gdzie pochowano św. Elżbietę Aragońską – portugalską królową z XIV w. Jest to ważny przystanek, bo pielgrzymowanie było bliskie tej świętej. W swoim czasie odbyła ona drogę do Santiago de Compostela. Potem na jej życzenie w jej grobowcu użyto symboliki związanej z szlakami św. Jakuba. Dziś w Coimbrze działa Bractwo Świętej Królowej Elżbiety, które od dziewięciu lat przyjmuje także pielgrzymów.
Z Coimbry można odbić na Viseu, wybierając tzw. szlak wewnętrzny. Ale można też iść zupełnie inną trasą, obierając szlak wschodni startujący z znajdującej się na wybrzeżu południowym Portugalii Taviry. Jak podkreślają przedstawiciele miejscowych stowarzyszeń turystycznych, Portugalskie szlaki mają wielki potencjał. Pielgrzym nie tylko przechodzi przez dane miejsce, ale spotyka się z historią i terytorium, które warte są poznania.
„Jesteśmy z was dumni, ponieważ pozostaliście tymi, kim jesteście: chrześcijanami z Jezusem” .
Ojciec Święty otworzy też Drzwi Święte w Bazylice Watykańskiej i rzymskim więzieniu Rebibbia.
To nie tylko tradycja, ale przede wszystkim znak Bożej nadziei.
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).