Praga: troska o osoby zranione, większa rola młodzieży i kobiet

W dokumencie podsumowującym pierwszą część obrad sformułowano osiem priorytetów. Wśród nich podkreślono potrzebę pogłębienia praktyki, teologii oraz hermeneutyki synodalności. Zwrócono uwagę na konieczność wyjaśnienia kryteriów rozeznania w procesie synodalnym i to na jakim poziomie – od lokalnego do powszechnego – mają być podejmowane decyzje. Wśród priorytetów wskazano także na potrzebę podejmowania konkretnych i odważnych decyzji dotyczących roli kobiet w Kościele oraz ich większego zaangażowania na wszystkich szczeblach, w tym w procesach decyzyjnych. Wśród postulatów jest także potrzeba rozważenia napięć wokół liturgii oraz ukazywania Eucharystii jako źródła komunii.

Ponadto podkreślono na potrzebę ukazania Kościoła służebnego jako horyzontu, w którym można umieścić refleksję o charyzmatach i posługach w Kościele oraz relacjach między nimi, w tym osób wyświeconych i nie wyświęconych. W tym kontekście postulowano zbadanie form synodalnego sprawowania władzy jako posługi towarzyszenia wspólnocie i strzeżenia jedności.

Kolejnym priorytetem, jest troska o formację do synodalności całego Ludu Bożego, ze szczególnym uwzględnieniem rozeznania znaków czasu w perspektywie wypełnienia wspólnej misji.

Zwrócono także uwagę na potrzebę odnowienie poczucia misji, przezwyciężając pęknięcie między wiarą a kulturą, aby powrócić do niesienia Ewangelii do ludzi, znajdując język zdolny do wyrażenia tradycji i aktualnych spraw, ale przede wszystkim pójście razem z ludźmi, zamiast mówienia o nich lub do nich.

Podkreślono, że synodalność powinna być stylem życia Kościoła.

Uczestnicy obrad wyrazili ból z powodu ran, które naznaczają najnowszą historię, poczynając od tych zadanych Kościołowi przez nadużycia, których dopuścili się niektórzy ludzie w trakcie pełnienia swojej posługi lub urzędu kościelnego, a kończąc na tych, które zostały spowodowane potworną przemocą agresji wojennej na Ukrainę, i trzęsienia ziemi, które zdewastowały Turcję i Syrię.