"Podstawową regułą życia zakonnego jest naśladowanie Chrystusa zaproponowane przez Ewangelię. Przyjmijcie Ewangelię jako regułę życia".
„Posiadacie chwalebną historię do zapamiętania i opowiedzenia, ale przede wszystkim przed wami jest wielka historia do zbudowania” - powiedział Papież na spotkaniu z Prymasowską Radą Konfederacji Kanoników Regularnych św. Augustyna. Struktura ta nie ma charakteru prawnego, ale wspiera komunię pomiędzy różnymi zgromadzeniami, które ją tworzą i podzielają ten sam charyzmat. Franciszek zauważył, że to sprzyja zachowaniu równowagi pomiędzy autonomią poszczególnych wspólnot a odpowiednią koordynacją, która pozwala ustrzec się niezależności i izolacji.
Ojciec Święty zaznaczył, że komunia jest prawdziwym skarbem zgromadzeń zakonnych, ponieważ pozostają one wtedy otwarte na spotkanie, dialog i wzajemną pomoc. Praktykowanie duchowości spotkania jest niezbędne dla przeżywania synodalności w Kościele. Życie konsekrowane powinno także dostosowywać się do okoliczności czasu, różnych miejsc i kultur, oczywiście zawsze w świetle Ewangelii i własnego charyzmatu. Franciszek zauważył, że życie zakonne jest jak ożywiający strumień płynącej wody, jak sól, zachowująca od zepsucia i nadająca smak. Bardzo ważne – zdaniem Papieża – pozostaje zachowanie pamięci o korzeniach, ale nie powinna być to pamięć archeologiczna, ale deuteronomiczna, pozwalająca żyć teraźniejszością w pełni i bez lęku, aby z odnowioną nadzieją otwierać się na przyszłość.
„Podstawową regułą życia zakonnego jest naśladowanie Chrystusa zaproponowane przez Ewangelię. Przyjmijcie Ewangelię jako regułę życia, do tego stopnia, by móc powiedzieć za św. Pawłem: «Już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus» (Ga 2, 20). Niech Ewangelia będzie waszym vademecum, aby trzymając się z dala od pokusy sprowadzania jej do ideologii, zawsze pozostawała dla was duchem i życiem. Ewangelia nieustannie przypomina nam, abyśmy w centrum naszego życia i misji stawiali Chrystusa – podkreślił Papież. - To prowadzi nas do «pierwszej miłości». A kochać Chrystusa znaczy kochać Kościół, Jego ciało. Życie konsekrowane rodzi się w Kościele, wzrasta z Kościołem i przynosi owoce jako Kościół. To w Kościele, jak uczy nas św. Augustyn, odkrywamy pełnego Chrystusa.“
Franciszek przypomniał następnie, że głównym zadaniem zakonników jest stałe i codzienne poszukiwanie Pana. Powinni to czynić poprzez bycie tkaczami braterskiej wspólnoty, w lekturze Pisma Świętego, na którego kartach rozbrzmiewa Chrystus i Kościół, poprzez odnajdywanie Go w liturgii, a zwłaszcza w Eucharystii oraz w studiach i duszpasterstwie. Chrystus jest także obecny w realiach naszych czasów i posyła swoje sługi do ożywiania świata zaczynem Królestwa Bożego.
„Trzeba doceniać to, co robią i dawać im narzędzia do dalszego dążenia naprzód” .
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).