Jamneński cud

Marzenie o własnej winnicy zakiełkowało w sercu o. Jana Góry OP, jak tylko dominikanie osiedlili się na wzgórzu, z którego rozciąga się widok na Jezioro Rożnowskie, Pogórze Ciężkowickie, Beskid Sądecki, a nawet panoramę Tatr. Ojciec Jan zasadził tu kilkanaście krzewów winorośli w 1992 roku. Krzewami nie miał jednak kto się zająć. – Winorośle zdziczały, a reszty dopełniła zwierzyna, bo, jak mówi psalmista, gdy winnica jest nieogrodzona, „niszczy ją dzik leśny, obgryzają polne zwierzęta” – opowiada o. Marek Grubka OP, duszpasterz i winiarz, który od dwóch lat pilnuje na Jamnej, by marzenie ojca Jana się spełniło. Obecna winnica posadzona jest dokładnie tam, gdzie rosły pierwsze winorośle. Jest jeszcze jedno takie miejsce: siadywał tam Kostek, legenda Jamnej. Miał Kostek swoją ławeczkę pod gruszą, a poniżej tej ławeczki, w lesie przy Drodze Krzyżowej, również zostały zasadzone winorośle.