Obraz Matki Bożej Budzowskiej został ukoronowany koronami biskupimi

W homilii przypomniał m.in., kim jest Maryja. Sobór efeski w 431 roku ogłosił Ją Bogurodzicą.

W "testamencie" na Golgocie została Matką każdego ucznia Jezusa, a w Wieczerniku, podczas zesłania Ducha Świętego, stała się Matką Kościoła. - Stąd każdy wierzący ma prawo mówić do Niej "Matko". Nie ma piękniejszego słowa we wszystkich językach świata niż właśnie to - zauważył arcybiskup.

Zwrócił też uwagę, że z prawdy o wniebowzięciu i ukoronowaniu Maryi przez Trójcę Świętą wynika fakt, że Kościół koronuje cudowne obrazy i figury otaczane czcią wiernych, dziękując w ten sposób za Jej orędownictwo.

Obraz Matki Bożej Budzowskiej został wykonany przez o. Wojciecha Benedykta Parszywkę i jest XIX-wieczną kopia obrazu Matki Bożej w Czernej. Z pożaru kościoła w 1912 r. obraz uratował Franciszek Sobik, który później szczęśliwy powrót z wojny przypisywał wstawiennictwu Maryi. Żarliwie modlił się bowiem do Niej prosząc o pomoc.

  BP Archidiecezji Krakowskiej Obraz jest XIX-wieczną kopia wizerunku Matki Bożej w Czernej.

- Trzeba w Niej pokładać ufność. A jeśli jesteśmy świadkami Jej łask, o które prosiliśmy, to trzeba wierzyć, że one naprawdę przez Nią na nas zostały zlane przez Pana Boga - zaznaczył abp Marek Jędraszewski zachęcając wiernych do wdzięczności Matce Bożej. Co ważne, koronacja maryjnego wizerunku w Budzowie jest właśnie wyrazem wdzięczności parafian, bo korony zostały wykonane z przekazanych przez nich obrączek i innych cennych przedmiotów. - Patrząc odtąd na Nią, patrzcie także odkrywając ślad swojej wdzięczności, swojego hojnego serca, swojej wiary, która jest gotowa do wielkich ofiar - stwierdził metropolita.

Podczas uroczystości poświęcono też figurę Matki Bożej Czekającej. - To przypomnienie prawdy, że Matka Boże kocha i dlatego czeka. Tak, jak każda matka czeka, by przyszły do niej jej dzieci, by się przytuliły i powiedziały, co leży im na sercu, by w niej szukały pociechy i umocnienia - mówił arcybiskup dodając: - Nie ma piękniejszej cechy człowieka, jak wdzięczność. Nie ma bardziej głębokiej, niż wdzięczność wierna, ciągle ponawiana.