Pojutrze list Papieża o Dantem, proroku nadziei

Przewodniczący Papieskiej Rady Kultury przypomina, że Franciszek nie jest pierwszym papieżem, który poświęcił Dantemu oficjalny dokument magisterium. Benedykt XV napisał o nim encyklikę, a Paweł VI list apostolski. Papież Montini szczególnie cenił włoskiego poetę. Na zakończenie Soboru postanowił podarować wszystkim jego uczestnikom egzemplarz Boskiej Komedii.

Kard. Ravasi przypomina, że w tamtych czasach trudno było wystąpić z krytyką zepsucia w Kościele. Dlatego dar Pawła VI jest bardzo znaczący. Dante bardzo surowo piętnuje zepsucie w Kościele swoich czasów, umieszczając w piekle nawet niektórych papieży. Zdaniem watykańskiego purpurata Dante przypomina współczesnemu Kościołowi o potrzebie przekazywania prawdziwego przesłania, bez kompromisów ze światem, a zarazem o odwadze szczerości, również w samokrytyce. Jest to parresia, o której mówi Papież Franciszek, świadectwo duchowej wolności i nawrócenia. 

Kard. Ravasi przypomina, że Dante był nie tylko wielkim poetą, ale również gorliwym chrześcijaninem. Papież Franciszek słusznie go uważa za proroka nadziei. Podczas pandemii doświadczamy bólu, lęku i przygnębienia. Dante również żył w podobnych czasach i pokazał nam, jak wielka poezja i wiara mogą rozkwitnąć nawet na zniszczonej ziemi. Jego poetycka wędrówka opiera się na nadziei. Zaczyna się w piekle, w realizmie podziemi, w błocie historii, ale tam się nie kończy. W czyśćcu następuje katharsis, przejście od grzechu do wyzwolenia, łaska Boża splata się z wolnością człowieka.

Przewodniczący Papieskiej Rady Kultury zauważa, że w Watykanie Dante jest poniekąd domownikiem i to nie tylko ze względu na dokumenty, które poświęcili mu papieże. Zachowały się również jego dwa wizerunki autorstwa Rafaela. Na fresku Dysputa o Najświętszym Sakramencie pojawia się między Augustynem i Tomaszem, jako teolog głoszący boską prawdę. Na drugim obrazie Rafael sytuuje go na Parnasie, jako poetę między Homerem i Wergiliuszem. Bóg obdarzył Dantego darem poezji, ale polecił mu zadanie mówienia prawdy – zauważa kard. Ravasi.

Jego zdaniem u Dantego widać siłę myśli, która staje się poezją. Boska Komedia pokazuje, jak ważna jest znajomość chrześcijaństwa w naszej kulturze. Nie można zrozumieć Boskiej Komedii bez podstawowej znajomości teologii, same przypisy nie wystarczą, by pojąć emocje, którymi żył Dante, żarliwy i zarazem prawowierny chrześcijanin. Bo on żył tym, o czym pisał. Doświadczył, czym jest grzech, tragedia ludzkich dziejów, ale też siła chrześcijańskiego odkupienia.