Będący konsekwencją pandemii kryzys żywnościowy z ogromną siłą uderzył w wiele krajów na świecie. Caritas Internationalis alarmuje jednak, że postcovidowa fala głodu dopiero uderzy. Jej pierwszymi ofiarami będą dzieci.
Watykańska dykasteria ds. Integralnego Rozwoju Człowieka monitoruje sytuację na świecie wykorzystując w tym celu system parafii i placówek misyjnych, które stoją na pierwszej linii pomocy żywnościowej. Z danych zebranych przez dykasterię wynika, że w ubiegłym roku chroniczne niedożywienie dotykało 690 mln osób. Koronawirus sprawia, że do końca bieżącego roku liczba ta wzrośnie o kolejne 130 mln. Jedną z głównych przyczyn tego stanu rzeczy jest utrata pracy z powodu koronawirusa, co sprawia, że rodzice nie są w stanie zadbać o najbardziej podstawowe potrzeby swoich dzieci.
„Najtrudniejsza sytuacja jest ubogich krajach Azji i Afryki subsaharyjskiej” – mówi Radiu Watykańskiemu Michele Prosperi z międzynarodowej organizacji „Save the Children”.
„Niedożywienie jest ogromnym problemem, a koronawirus stał się jego prawdziwym akceleratorem. Szczególnie dramatyczna jest sytuacja dzieci. Aż 7 mln z nich grozi do końca roku ostry głód – mówi papieskiej rozgłośni Michele Prosperi. – Krytycznym obszarem jest Azja, gdzie żyje połowa głodujących dzieci, a także Afryka subsaharyjska (jedna czwarta wszystkich głodujących dzieci). Szacujemy, że pandemia wpędzi wkrótce w prawdziwą nędzę 150 mln dzieci. A konsekwencją biedy jest oczywiście niedożywienie. Kolejnym czynnikiem generowania głodu jest brak dostępu do edukacji. 360 mln dzieci z powodu pandemii nie chodzi obecnie do szkoły, a co za tym idzie nie ma dostępu do jedynego pewnego posiłku w ciągu dnia.“
Czynnikiem napędzającym falę głodu są też trwające wojny. „Kiedy spadają bomby trudno walczyć z pandemią. W takich krajach jak Syria, Jemen czy Irak głód staje się prawdziwym zabójcą” – podkreśla Michele Prosperi. Wskazuje na znaczenie zaangażowania Kościoła w niesienie pomocy żywnościowej. Jak mówi, wielu ludzi ma szansę na przeżycie tylko dzięki wsparciu otrzymywanemu z Caritas. Stąd tak ważna jest pomoc regularnych darczyńców.
Synodalność to sposób bycia i działania, promujący udział wszystkich we wspólnej misji edukacyjnej.
Droga naprzód zawsze jest szansą, w złych i dobrych czasach.
Wraz z zakorzenianiem się praktyki synodalności w Kościele w Polsce - nadziei będzie przybywać.