Premier: Nie można pod płaszczykiem rzekomej równości stawać się agresorem

Znany monument Chrystusa niosącego krzyż, i wskazującego w górę, opatrzona napisem Sursum corda” - w górę serca, stoi przed kościołem św. Krzyża w Warszawie.

Mateusz Morawiecki napisał na twitterze, że „Wartości, które symbolizują, ważne dla milionów Polaków, są dziedzictwem, które podlega szczególnej ochronie”. - Nie można pod płaszczykiem rzekomej równości stawać się agresorem – dodał premier.

Specjalne oświadczenie wydał kard. Kazimierz Nycz podkreślają, że profanacja „spowodowała ból ludzi wierzących”. Podkreślił, że dla wielu osób „figura Zbawiciela dźwigającego krzyż stała się symbolem nadziei w najtrudniejszych dniach Powstania”.

- Apeluję, by niezależnie od wyznawanych poglądów szanować uczucia religijne ludzi wierzących. Zaprzestańmy stosowania aktów wandalizmu i przekraczania granic w debacie publicznej – zaapelował metropolita warszawski.

Monument sprzed kościoła św. Krzyża stanowi swego rodzaju symbol wojennych zniszczeń stołecznego kościoła ale i późniejszej jego odbudowy. Wykonane przez żołnierza niemieckiego zdjęcie przedstawiające leżącego na ziemi Chrystusa, którego figurę zrzucił z postumentu wybuch artyleryjski - obiegło cały świat.

Figura Chrystusa dźwigającego krzyż stanęła przed frontonem kościoła Świętego Krzyża na początku lipca 1858 r. Jej autorem był warszawski rzeźbiarz Andrzej Pruszyński (1836-95), u którego dzieło to zamówił rok wcześniej hrabia Andrzej Zamoyski.

Posąg miał stanowić zwieńczenie przebudowanego wejścia do dolnego kościoła. Młody wówczas artysta z wielkim osobistym zaangażowaniem zaczął wykonywać to pierwsze w swoim życiu zamówienie i po pół roku posąg był gotowy. Od początku zyskał on powszechne uznanie.

Była to w owym czasie pierwsza rzeźba publiczna dłuta Polaka, która mogła powstać tylko dlatego, że miała charakter religijny, gdyż po stłumieniu Powstania Listopadowego w 1831 r. władze carskie zakazały stawiania pomników wielkich Polaków i ważnych wydarzeń narodowych.

We wrześniu 1898 r. ustawiono nowy odlew, tym razem z brązu. Model wykonał uczeń twórcy – Pius Weloński, a odlał go w Rzymie jego przyjaciel – Alessandro Nelli.