W stanie wojennym był kapelanem internowanych na Białołęce. W 1981 r. doprowadził do wznowienia "Przeglądu Powszechnego". Przez szereg lat był przełożonym prowincji, a potem kapelanem Domu Lekarza Seniora im. dr. Kazimierza Fritza w Warszawie.
W Warszawie 29 czerwca zmarł o. Stanisław Opiela SJ, przełożony Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej Towarzystwa Jezusowego w latach 1985-1991 oraz pierwszy przełożony Niezależnego Regionu Rosyjskiego w latach 1992-1998. Uczestnik 33. i 34. Kongregacji Generalnej. Odszedł do Pana w 83. roku życia, w 66. powołania zakonnego i 51. roku kapłaństwa.
Stanisław Opiela urodził się 7 kwietnia 1938 r. w miejscowości Majdan-Sielec koło Tomaszowa Lubelskiego jako syn Michała i Franciszki z domu Mazurek. Do Towarzystwa Jezusowego zgłosił się po 9 klasach szkoły powszechnej. Rozpoczął nowicjat 20 sierpnia 1954 r. w Kaliszu pod kierunkiem o. Stefana Dzierżka SJ. Pierwsze śluby złożył w 1956 r., a następnie w Poznaniu uzupełnił naukę z zakresu szkoły średniej, gdzie też zdał egzamin maturalny.
W 1964 r. ukończył Wydział Filologii Polskiej Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu z tytułem magistra filologii polskiej. Następnie wyjechał do Francji i odbył studia filozoficzne w Chantilly oraz teologiczne w Lyonie. Święcenia kapłańskie przyjął 27 czerwca 1970 r. z rąk kard. Jeana Danielou SJ. Od roku 1971 pracował w Warszawie w parafii św. Szczepana jako duszpasterz akademicki. Po dwóch latach wyjechał do Rzymu, do pracy w polskiej sekcji Radia Watykańskiego. W tym też czasie rozpoczął studia doktoranckie na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Tam też obronił doktorat z filozofii.
Trzecią probację odbył w latach 1977-1978 we Francji i zaraz potem rozpoczął pracę w Kurii Generalnej jako sekretarz Asystencji Słowiańskiej Towarzystwa Jezusowego. Uroczystą profesję zakonną złożył na ręce ówczesnego generała zakonu o. Pedra Arrupe.
W roku 1979 wrócił do kraju i został ojcem duchownym kleryków na Wydziale Teologicznym "Bobolanum" w Warszawie. W 1981 r. doprowadził do wznowienia "Przeglądu Powszechnego" i przez wiele lat był jego redaktorem naczelnym. W stanie wojennym kapelanował internowanym, osadzonym w więzieniu w Białołęce. Był zaangażowany w demokratyczne przemiany w naszym kraju, tworząc przy "Przeglądzie Powszechnym" środowisko opozycyjne, składające się z wybitnych twórców nauki i sztuki. Po roku 1989 wielu z nich pełniło znaczące urzędy w kraju.
W latach 1985-1991 o. Opiela był przełożonym Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej Towarzystwa Jezusowego, a w 1992 r. został mianowany pierwszym przełożonym Niezależnego Regionu Rosyjskiego i doprowadził do zarejestrowania w Rosji zakonu jezuitów. W latach 1998-2000 był sekretarzem Konferencji Biskupów Federacji Rosyjskiej. Redagował w Moskwie kwartalnik "Toczki - Puncta", wykładał w Kolegium św. Tomasza z Akwinu i w seminarium duchownym. W 2001 r., po pobycie w kraju, nie mogąc powrócić do Moskwy z przyczyn politycznych, pracował w Europejskim Centrum Komunikacji i Kultury w Warszawie-Falenicy i w "Przeglądzie Powszechnym". Następnie wyjechał do Strasburga, gdzie pracował w Katolickim Biurze Informacji i Inicjatyw Europejskich - OCIPE.
Ojciec Opiela był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich oraz członkiem UCIP (Union Catholique Internationale de Presse). W roku 1980 otrzymał Nagrodę Polskiej Fundacji POLCUL z Australii.
Ojciec Stanisław zajmował się publicystyką w zakresie filozofii, kultury, spraw międzynarodowych, społeczno-politycznych i religijnych. Publikował w Radiu Watykańskim, w polskiej prasie, a także w kilku zagranicznych periodykach, przede wszystkim "Études", "Civiltà Cattolica", "Choisir", "Signum", "Swiet Evangielia". Opublikował książkę: "Le réel dans la Logique de Hegel; Développement et auto-détermination. Beauchesne, collection Archives de Philosophie" (Paris 1983). Jako współorganizator z ramienia Episkopatu Polski papieskich pielgrzymek do ojczyzny w roku 1983, 1987 oraz 1991, współdziałał z Polską Agencją "Interpress", a po zmianie jej nazwy - z Polską Agencją Informacyjną (PAI).
Wolny czas lubił spędzać, oddając się górskiej wspinaczce i kolarstwu. Pasjonowały go muzyka klasyczna i teatr, a jego ulubionymi autorami byli m.in. Norwid, Baudelaire, Herbert, Hölderlin.
Dwa lata temu prezydent Francji odznaczył o. Opielę Orderem Legii Honorowej. W uzasadnieniu ambasador Pierre Levy napisał: "Odznaczenie to wynagradza ojca znakomite zaangażowanie w służbie naszym wartościom europejskim, a szczególnie w pojawieniu się demokracji w Polsce".
Przez szereg lat był kapelanem Domu Lekarza Seniora im. dr. Kazimierza Fritza w Warszawie, a ostatnie lata życia spędził w warszawskim Kolegium Księży Jezuitów. Uroczystości pogrzebowe śp. o. Stanisława Opieli odbędą się w najbliższych dniach w sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
"Uczyniłem to w postawie, w jakiej stoję przy grobie każdego człowieka".
W przeszłości kościół często bywał zamknięty. Teraz pozostaje otwarty przez cały dzień.
Ale wielu księży jest przemęczonych obowiązkami, które się na nich nakłada
Nauka patrzy na poczęte dziecko inaczej niż na zlepek komórek.