Niewierny Tomasz. Im bardziej wątpił, tym bardziej uwierzył

Z ks. prof. Krzysztofem Kauchą i ks. prof. Jacentym Mastejem, teologami z KUL, o zmartwychwstaniu i niewiernym Tomaszu, rozmawia ks. Rafał Pastwa.

Ks. Rafał Pastwa: Wielokrotnie w okresie wielkanocnym słyszymy z ambony o możliwości spotkania z Chrystusem. Jak i gdzie może dojść do takiego spotkania z Nim?

Ks. prof. Jacenty Mastej: Kościół nie może być głuchy i obojętny na różne potrzeby człowieka. Zanim zaczniemy mówić o Chrystusie czy Kościele, musimy pokazać, że On jest dla nas ważny.

Ks. prof. Krzysztof Kaucha: Nie ma innej drogi na znalezienie Chrystusa niż doświadczenie spotkania z Nim. Nie chodzi o spotkanie z księdzem, siostrą zakonną, katechetą, ale o własne spotkanie z Chrystusem. Centrum tego spotkania jest Eucharystia. W niej zawarty jest krzyż i zmartwychwstanie.

Czym jest zmartwychwstanie?

JM: To przejście Jezusa ze stanu śmierci do nowego, nadprzyrodzonego życia w ciele uwielbionym. To zupełnie nowa rzeczywistość, ale prawdziwa. W Eucharystii, podczas Mszy św. Chrystus jest żywy i obecny właśnie jako zmartwychwstały Pan.

KK: Jeśli komuś umrze ktoś bliski, to nawet nie wie jak, ale nogi same niosą go do kościoła, bo tam chce szukać zmartwychwstania. Jego zmartwychwstanie jest ponadhistoryczne, nikt z nas tego nie może doświadczyć, dopóki sam nie przekroczy bram śmierci. Uzasadniając zmartwychwstanie Chrystusa odwołujemy się w teologii do dwóch znaków...

JM: ... pierwszy to pusty grób. Drugi to chrystofanie paschalne, czyli ukazywanie się zmartwychwstałego Pana. W czasie tych spotkań uczniowie i kobiety rozpoznają Go, choć Jego ciało już jest uwielbione. Te dwa znaki wzajemnie się warunkują i dopełniają.

W jaki sposób zmartwychwstanie przekłada się na życie wierzących?

KK: Nie spotka zmartwychwstałego Pana ktoś, kto nie uważa, że Chrystusa spotyka się codziennie, gdy wychodzi się z własnych ograniczeń, pracując nad tym, by wstawać z mroków swojej egzystencji ku wolności. Nie zmartwychwstaje ten, kto nie dąży do tego, by ze swojej śmierci zmartwychwstać, żeby spotkać po śmierci inną rzeczywistość. Kto ją z góry wyklucza - nawet gdyby poszedł na najlepszą rezurekcję, z najlepszym kazaniem - nie spotka Zmartwychwstałego.

JM: Wiara w zmartwychwstanie nie jest łatwa. Ona nie przychodzi sama z siebie. Wszystko, co jest cenne w naszym życiu, kosztuje dużo wysiłku.

Jednak, gdy Chrystus po zmartwychwstaniu ukazywał się uczniom, niektórzy wątpili…

KK: Wzorcem tego jest Tomasz Apostoł. Jego wątpienie jest całkowicie zrozumiałe. Jest jedyną możliwą reakcją człowieka normalnie myślącego na wieść o tym, że ukrzyżowany Jezus żyje. Tomasz, zanim ujrzał Pana, mógł jedynie wątpić i uważać, że ci, którzy mówią, że widzieli Chrystusa, są niespełna rozumu. Kiedy Tomasz zaczyna wierzyć? Wtedy, kiedy sam spotyka Zmartwychwstałego. Im bardziej wątpił, tym bardziej wierzy.

JM: Ewangelista Jan nie mówi, że Tomasz uwierzył, bo włożył rękę do Jego boku. Tomasz uwierzył, bo zobaczył Pana - zatem wystarczyło spotkanie ze Zmartwychwstałym. Tomasz Apostoł jest dla nas przewodnikiem trudnej i wymagającej wiary. Na tej drodze towarzyszą nam słowa Jezusa: "Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli".