Jerozolima: radosne „Alleluja” wszystkich Kościołów

Potężny znak nadziei 

W homilii kard. Pizzaballa mówił o potrzebie odnajdywania nadziei chrześcijańskiej mimo, iż sytuacja społeczna napawa lękiem, niepewnością i rozpaczą. «Stoimy tutaj przed pustym grobem Chrystusa, – powiedział patriarcha –  który jest potężnym znakiem i proroctwem nadziei. On przypomina nam, że bez względu na to, jak niesprawiedliwe są nasze próby, jak upokarzające jest stanie na Golgocie, jak ciężki i bolesny jest krzyż – pusty grób Chrystusa staje się dla nas znakiem niezachwianej nadziei, świadectwem, że sprawiedliwość zatriumfuje, nadzieja się wypełni, a pokój zapanuje.»

Na zakończenie Mszy św. w czasie rezurekcyjnej procesji wewnątrz bazyliki diakoni odśpiewali cztery świadectwa ewangelistów o zmartwychwstaniu ogłaszając symbolicznie w cztery strony świata radosną nowinę: „Chrystus Zmartwychwstał. Nie ma Go tu! Oto miejsce, gdzie Go położyli” (Mk 16,6).

Wymiar ekumeniczny

W tym roku wielkanocna radość miała wymiar ekumeniczny. Wierni różnych Kościołów celebrowali bowiem Paschę w tym samym dniu i w tym samym miejscu wołając jednym głosem: „Chrystus zmartwychwstał. Prawdziwie zmartwychwstał!”.

Doświadczenie uniwersalności i ekumenicznego wymiaru paschy w Jerozolimie może razić kakofonią modlitw i śpiewów wznoszonych w tym samym miejscu i czasie przez różne ryty. Jest w nich jednak swego rodzaju symfonia wiary i radosnego przeżywania zwycięstwa Chrystusa nad grzechem i śmiercią. W Jerozolimie wszyscy chrześcijanie czują się Kościołem Kalwarii, Kościołem pustego grobu oraz Kościołem chwalebnego zmartwychwstania.