Jean-Claude Kowalski

Imię oznacza tożsamość. Mojżesz oznacza „wydobytego” (został uratowany w wodach Nilu i wyprowadził lud z niewoli Egiptu), maszerujący przez pustynię na końcu pochodu, stale niezadowolony i marudzący Dan – „sędziego”. Jakże inaczej brzmi to imię, do którego dodamy słowo „El” (po hebrajsku „Bóg”). Historia Daniela, który uwalnia Zuzannę z rąk lubieżnych starców, pokazuje, że prorok wiedział, że sąd należy do Boga.

Zmiana imienia łączy się w Biblii z nową tożsamością, nowym powołaniem, zadaniem, funkcją. Bóg zmienia imię Abrama na Abraham, a jego żona Saraj staje się Sarą. „Dyszący żądzą zabijania uczniów Pańskich” Szaweł z Tarsu zostaje nazwany Pawłem. Jezus zmienia imię rybaka Piotra, nadając mu nową tożsamość. Kefas pochodzi od aramejskiego „kefa” i oznacza kamień, skałę. Święty Mateusz w swej Ewangelii używa greckiej kalki tego imienia – „Petrus”, które również oznacza skałę.

Iniemamocni

Imienia nie zdradza się byle komu. Doskonale wiedzą o tym aniołowie. – Aniołowie nie zdradzają imion, by swoją tożsamością nie odwrócić uwagi człowieka od czci Imienia Bożego – wyjaśnia o. Augustyn Pelanowski. – Niemożliwe jest nie zafascynować się pięknem aniołów, jeśli ma się słabą relację z Bogiem. Wiedzą o tym i dlatego stoją w cieniu. Ich umiłowanym zajęciem jest służba.

Hebrajskie słowo „mal’ach” koncentruje naszą uwagę na posłaniu, a nie na postaci anioła. Co ciekawe, Biblia podaje więcej imion demonów niż aniołów. Są wymienieni z imienia Abaddon (hebr. zatracenie), Apollyon (gr. niszczyciel), Beelzebul, Beliar, Syn Jutrzenki (łac. Lucifer), czy Lilith. Złe duchy robią wszystko, by zwrócić na siebie uwagę. Nie są posłańcami, którzy pokornie wykonują przekazane im zadanie. Aniołowie przeciwnie – usługując, prześcigają się w naśladowaniu Tego, który „istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi” (Flp 2, 6-7). Nie zdradzają swych imion, a gdy już je poznajemy, okazuje się, że to… komplementy szybujące w stronę Najwyższego: „Bóg jest mocą” (Gabriel), „Bóg uzdrawia” (Rafael), „Któż jak Bóg?” (Michał).

W Piśmie Świętym znajdziemy mnóstwo imion teoforycznych, czyli wprost odnoszących się do Boga. Większość zawiera w sobie wyraz „El” (Bóg). Jest więc Izmael (wysłuchany przez Boga), Abiel (Bóg moim Ojcem), Adwachiel (szczęście Boga), Ariel (lew Boży), Azazel (siła Boża), Daniel (sąd Boga), Eliasz (Bóg Jah), Elizeusz (Bóg moim zbawieniem), Eliezer (Bóg moją pomocą), Elżbieta (Mój Bóg jest przysięgą), Gamaliel (nagroda Boża) i przede wszystkim Emmanuel (Bóg z nami).

Ósmy dzień

„Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać dziecię, nadano mu imię Jezus, którym nazwał go anioł” (Łk 2, 21). I cytat z wcześniejszego rozdziału: „Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu nadać imię ojca jego Zachariasza, jednak matka jego odpowiedziała: »Nie, lecz ma otrzymać imię Jan«”.

Imię nadawano dziecku nie przy narodzeniu, ale przy obrzezaniu. Ósmego dnia. Imię wybrane przy narodzinach dziecka nie musiało być ostateczne. „Nadasz Mu imię Jezus, albowiem On zbawi swój lud od jego grzechów” − polecił Józefowi anioł. Mesjasz otrzymał Imię ponad wszelkie imię. Jego pełna hebrajska forma – Jehoszua – oznacza „Jahwe wybawia, ratuje, zbawia”.