Wierni mają różne wyobrażenia na temat duchownych. W naszych badaniach wskazywali zarówno na cechy pozytywne, jak i negatywne.
Jaki jest obraz kapłana wśród wiernych? Tak zły, jak mówią jedni, czy tak dobry, jak mówią inni?
W Polsce coraz gorzej mówi się o autorytetach. W centrum uwagi są także duchowni, którzy - jak wszyscy - uczestniczą w życiu społecznym i podlegają tym samym procesom. Wielu socjologów zajmowało się kondycją polskich kapłanów. Niektórzy wspominają o ich kryzysie, a nawet desakralizacji. Wśród ludzi popularne staje się odchodzenie od religijności lub doświadczanie jej poza strukturami Kościoła. Te problemy z jednej strony są ważne, o czym świadczą liczne publikacje, a nawet częstotliwość rozmów na ich temat, z drugiej - obrosły w najróżniejsze uprzedzenia i emocje. Te ostatnie sprzyjają stereotypom i zniekształcają prawdziwy obraz.
Między słabością i siłą
Duchowni są przewodnikami we wspólnocie wierzących. Ich postawa, świadectwo życia i przykład do naśladowania mają umacniać wiarę innych. Droga do niewiary często rozpoczyna się od utraty zaufania wobec duchownych, którzy sprzeniewierzyli się swojemu powołaniu. Choć jest to jeden z najbardziej kontrowersyjnych i drażliwych tematów, w badaniach * podjęto kwestię niemoralności księży oraz jej związku z wiarą katolików.
Badania pokazują, że negatywne postawy duchownych nie mają bezpośredniego wpływu na wiarę Polaków. Blisko 40 proc. badanych w sposób zdecydowany nie łączy swojej wiary z negatywną postawą duchownych. Gdyby dołączyć do tej grupy także tych, którzy przyjmują ocenę bardziej umiarkowaną, jakby warunkową, to dwie trzecie badanych (66,2 proc.) nie wiąże swoich przekonań religijnych bezpośrednio z moralną kondycją duchowieństwa. Na podstawie takich wyników nie można wyciągnąć daleko idących wniosków o religijnym wychowaniu Polaków. Jednak nie jest prawdą, że masowo dystansujemy się od wiary z powodu negatywnej opinii na temat księży.
Warto dodać, że w swej religijności najbardziej niezależne od kondycji moralnej księży są osoby posiadające wykształcenie wyższe, głęboko wierzące, mieszkające w dużych miastach i systematycznie praktykujące. Natomiast najsilniej własną religijność łączą z przykładami życia duchownych obojętni religijnie, praktykujący niesystematycznie, rozwiedzeni, renciści i mieszkańcy małych miast oraz wsi.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Archidiecezja katowicka rozpoczyna obchody 100 lat istnienia.
Po pierwsze: dla chrześcijan drogą do uzdrowienia z przemocy jest oddanie steru Jezusowi. Ale...
Wraz z zakorzenianiem się praktyki synodalności w Kościele w Polsce - nadziei będzie przybywać.