Droga Neokatechumenalna

“Droga” dąży do tego, by rozwijać się jedynie wewnątrz parafii. Może ona rozwijać się jedynie w kontekście wspólnot parafialnych, które otwierają się na globalną odnowę i angażują się w to, by zapewnić wszystkim wiernym możliwość stałego wzrastania.

Koniecznym jest przy tym, aby przed podjęciem danej inicjatywy otrzymać zgodę nie tylko biskupa i proboszcza, ale - po uprzedniej starannej analizie sytuacji - zasięgnąć opinii również rady parafialnej. Dla uniknięcia szkodliwych różnic między pobliskimi parafiami, byłoby dobrze porozmawiać o tym na forum dekanatu i wysłuchać również zdania dziekana.

Prezbiterem odpowiedzialnym powinien być normalnie proboszcz albo kapłan, który posługuje w danej parafii, wybrany w porozumieniu z biskupem.

Parafia musi pozostać wspólnym domem dla wszystkich, nie może być zawłaszczona przez żadne ze stowarzyszeń, grup czy ruchów. Katechiści, animatorzy liturgii czy innych posług nie powinni być wybierani jednostronne jedynie spośród członków jakiejś szczególnej grupy.

Powinno się zachęcać członków “Drogi”, by się nie separowali od innych wiernych, by nauczyli się korzystać z tego wszystkiego, co oferuje parafia, by aktywnie włączali się w jej działania. W szczególności gdy chodzi o katechizację: nawet jeśli sami rodzice w sposób godny pochwały troszczą się o katechizację swoich dzieci, niech pomimo to nie zaniedbują wysyłania ich na katechezę parafialną wraz z wszystkimi innymi dziećmi. Podczas obrzędów liturgicznych mogą korzystać ze szczególnych przywilejów otrzymanych od Stolicy Apostolskiej (Notificazione z 19.12.1988); gdy zaś chodzi o resztę, są zobowiązani do przestrzegania norm ogólnych. Dotyczy to także sakramentu Pojednania: pięknie jest przeżywać wspólnie z braćmi miłosierdzie Boga w odniesieniu do własnego życia, lecz przyjmowanie wyznawania konkretnych grzechów ma pozostać zarezerwowane dla kapłana.

Członkowie Drogi Neokatechumenalnej, jak każda inna wspólnota czy ruch powinni docenić Katechizm Kościoła Katolickiego, podstawowy dokument: Il rinnovamento della catechesi (Odnowa katechezy) i różne tomy Catechismo per la vita crisitana (Katechizmu do życia chrześcijańskiego) wydanego przez Konferencję Episkopatu Włoch. Powinni studiować i realizować programy Kościoła włoskiego i diecezjalne programy duszpasterskie.

Godne pochwały zwrócenie uwagi na “eschatologiczny” charakter życia chrześcijańskiego i jego wymiar wewnętrzny niech nie przeszkadza w tym, by docenić także jego charakter “świecki”, z szacunkiem traktując rzeczywistości ziemskie i zaangażowanie w nie ze strony chrześcijan. Ci, którzy dzięki “Drodze” dostrzegli w sobie szczególne powołanie (do kapłaństwa, do diakonatu stałego, do życia konsekrowanego, do posługi katechisty wędrownego czy też misjonarza za granicą…), niech uświadamiają je sobie nie tylko wewnątrz “Drogi”, lecz pozostając w jedności, poprzez proboszcza i biskupa, również z szerszą rzeczywistością Kościoła lokalnego.

Zakonnicy powinni zwracać uwagę na to, by nie interpretować doświadczenia “Drogi” w sposób narażający na szwank ich własną tożsamość i ich szczególny charyzmat, który pozostaje podstawową drogą ich uświęcenia (por. Vita consecrata, n. 56).

Rola prezbiterów
Wędrowni katechiści świeccy oraz miejscowi odpowiedzialni “Drogi” w wypełnianiu swoich zadań powinni mieć właściwy stosunek do pełniących posługę ministerialną – biskupów, kapłanów i diakonów – uznawać ich autorytet z racji władzy święceń.

Odpowiedzialni świeccy, szczególnie przy okazji “skrutyniów” przy przechodzeniu przez różne etapy “Drogi” mają powstrzymywać się od wkraczania na intymny grunt sumienia, unikając tego wszystkiego, co może sprawiać wrażenie procedury przesłuchiwania; niech przeprowadzają rozeznawanie postaw, a nie narzucają konkretnych wyborów; wobec celów duchowych stawiających wyższe wymagania niech się po prostu ograniczą do ich proponowania. Prezbiterzy, także w tej delikatnej materii, jak w każdej innej sytuacji, niech zachowują własną odpowiedzialność pasterską, by nie zejść do roli jedynie czysto funkcyjnej ograniczonej do sprawowania Eucharystii lub innych sakramentów.